کلام حق جهانگیر می شود

فرزانه مستاجران

ما ایرانیان مفتخر هستیم به وجود ادبیات غنی و سرشاری که از گذشتگان برایمان به یادگار مانده و خوشبختانه هیچ کس توان آسیب زدن به این ادبیات با اصل و ریشه را تا کنون نداشته است. ما در طی سالهای گذشته آثار تاریخیمان را نابود کرده ایم . با بی مبالاتی و بی فرهنگی تمام طبیعت کشورمان را دگرگون کرده ایم و با فرهنگ غذایی بد و برگرفته از کشور های دیگر سلامتی نسلهایمان هر روز رو به ابتذال رفته است اما هیچ  گاه نمیتوانیم حافظ و سعدی و شهریار را نابود کنیم. البته نه به خاطر اینکه به ادبیات خود می بالیم و سعی بر مراقبت از آن داریم بلکه به این دلیل که این ادبیات آنچنان محکم و استوار پایه ریزی شده است که در توان هر کسی نیست مقابل آن بایستد.

ایرانیان از گذشته با شعر و ادبیات ارتباط نا گسستنی یافته اند. البته گفته می شود شعر پارسی پس از ورود اسلام به ایران پیشرفت شایانی نموده است اما قبل از اسلام هم ایرانیان در شعر سرایی ید طولایی داشته و شاید همین ریشه ها در ذوق هنری توانست بعد از اسلام به بار بنشیند. پیش از ورود اسلام به ایران شعرسرایی یا چامه‌سرایی رواج داشته‌است، هرچند امروزه تنها بخش کمی از آن به دست ما رسیده‌است. موسیقی اصیل ایرانی همواره با شعر فارسی هم‌آهنگ بوده‌است. از موسیقی‌دانان برجستهٔ دوران ساسانیان می‌توان به باربد، بامشاد، رامتین، سرکش و نکیسا اشاره کرد. اما ورود اسلام و اتفاقات آن دوران توانست شعر و ادبیات فارسی را دگرگون کند. کدام شاعری را میشناسید که با طبع لطیفش داستان وقایعی چون غدیر، قربان یا مبعث و عاشورا را بشنود و از ته دل نخواهد برای این وقایع شعری بسراید؟! جالب اینجاست که در ادبیات ما برای هر مضمونی که بخواهید شعر های پر محتوا وجود دارد. از عشق تا جدایی، از محرم تا مبعث و از قناعت تا جان دادن در راه رفاقت ،همه و همه با اشعار فارسی قابل لمس است.

کودکان ما در گهواره با اشعار ایرانی آرامش می یابند وتا آخر عمر با نواهای دلنشین فارسی زخم های خود را التیام می بخشند. این آمیختگی ما با شعر و تأثیری که شعر بر فرهنگ و روحیات و رفتار ما می گذارد، ضرورت پرداختن به آن و ضرورت پاسداری از حریم این عنصر اعجاز آفرین را بیشتر روشن می سازد. البته  ورود ابتذال به اشعار مدرن فارسی یکی از شکایت هایی است  که برخی از مخاطبان شعر این روزها از آن یاد میکنند. اما از آنجایی که  شاعرانی چون مرحوم منزوی از شاعران معاصر و حافظ و سعدی از مفاخر قدیم شعر ایرانی به خوبی توانستند حق مطلب را در مورد اشعار فارسی ادا کنند دیگر جای نگرانی برای ورود ابتذال به ادبیات نمی ماند زیرا این مفاهیم سخیف اگر هم به ادبیات کشور ما ورود کند ماندگار نخواهد بود .

۲۷ شهریور ماه روز شعر و ادبیات ایرانی مصادف با سالروز وفات استاد شهریار است. شهریار، شعر را هنرمندانه به خدمت گرفته بود تا مذهب، ملت و میهن خود را به جهانیان معرفی کند. و این تفاوت در نگاه شهریار بود که توانست او را شهرتی جهانی دهد .

به پشتوانه اشعار این شعرای بزرگ تاریخ و ادبیات ایرانی آنچنان قوی است که تعدادی شعر سخیف امروزی نمی تواند خدشه ای به ادبیات ایرانی وارد کند کما اینکه اکنون هم کم نیستند شاعران معاصری حق مطلب را به خوبی ادا کرده و با سرودن ابیات شایسته از فرهنگ ادبیات ایرانی دفاع می کنند.

تو شهریار به مضمون بلند دار سخن             هرآن سخن که جهانگیر شد به مضمون شد