شتابزدگی وزرای ورزش دوست در خصوصی سازی!

فرزانه مستاجران اگرچه میانگین سنی افراد دولت یازدهم اندکی بالاتر از ادوار قبلی است اما وزرای این دولت نشان دادند بسیار اهل ورزش هستند و لا اقل اگر ورزش کار نیستند اما ورزشکاران را دوست دارند به خصوص ورزش فوتبال  و رنگی  خاص! که این روزها این طرفداری ها بسیار بحث بر انگیز شده و […]

فرزانه مستاجران

اگرچه میانگین سنی افراد دولت یازدهم اندکی بالاتر از ادوار قبلی است اما وزرای این دولت نشان دادند بسیار اهل ورزش هستند و لا اقل اگر ورزش کار نیستند اما ورزشکاران را دوست دارند به خصوص ورزش فوتبال  و رنگی  خاص! که این روزها این طرفداری ها بسیار بحث بر انگیز شده و باعث خدشه دار شدن روحیه میلیون ها جوان که طرفدار دیگر تیمهای ورزشی هستند،شده است اما حالا وزیر ورزش در اقدامی عجیب تر اعلام کرده طی مدت باقیمانده از دولت تکلیف خصوصی سازی دو تیم استقلال و پرسپولیس مشخص خواهد شد. مسئله ای که سالهاست به گره ای کور تبدیل شده و حالا قرار است در چند ماه عملی شود!

چند روز پیش وزیر ورزش و جوانان با اشاره به این که خصوصی‌سازی سرخابی‌ها در دست دوستان در سازمان خصوصی‌سازی است و بعد از کار‌های کارشناسی قطعا این اتفاق بزرگ و تاریخی رخ خواهد داد، گفت: مطمئن باشید تا قبل از پایان عمر دولت این دو تیم واگذار می‌شوند. بعد از این صحبتها واکنش مجلسیان به این صحبت ها متفاوت بود.سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس در اینباره گفت ، بر اساس مصوبه سال ۹۷ دولت، دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در لیست واگذاری قرار دارند، اما اصل واگذاری و نحوه آن باید با مصوبه مجلس باشد. واگذاری باشگاه های مهم و پرطرفدار استقلال و پرسپولیس بدون فراهم شدن زیرساخت های درآمدزایی باشگاه ها، نوع و روش واگذاری نمی تواند ضامن موفقیت خصوصی سازی در ورزش حرفه ای کشور باشد و مادامی که بسیاری از ضوابط حقوقی و قانونی نظام باشگاه داری تدوین نشده است، موضوع واگذاری و خصوصی سازی دو باشگاه ورزشی می تواند صرفاً رهاسازی آنها و منابع عمومی تلقی شود. برای مثال در حال حاضر موضوع کسب و کارها و مشاغل ورزش حرفه ای و ضوابط بیمه ای و مالیاتی مشخص و مدونی وجود ندارد.

بر اساس نظر کارشناسان اقتصادی واگذاری این دو باشگاه باید از طریق پیمان مدیریت انجام شود. متاسفانه در شرایط کنونی، کماکان ورزش و فوتبال کشور از دولتی بودن رنج می‌برد و البته از منابع دولتی ارتزاق می‌کند؛ که در این راستا می‌توان از گسترش ویروس کرونا برای اثبات این ادعا یاد کرد؛ چرا که بسیاری از باشگاه‌‌های ورزشی دنیا اعلام کردند که تبعات ناشی از گسترش این ویروس بر درآمدهای آنها تاثیر گذاشته و حتی خواستار کاهش قرارداد و دستمزد بازیکنان شدند . این در حالی است که در کشور ما نه تنها هیچ باشگاهی بابت کرونا و مشکلات درآمدی اعلام نارضایتی نکرد، بلکه دستمزد کادر فنی و بازیکنان باشگاه‌ها در دوران کرونا نیز افزایش پیدا کرد.

نگاهی به تاریخچه واگذاری باشگاه‌ها در کشور نشان می‌دهد در نوعی بلاتکلیفی در زمینه واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس بسر می‌بریم، به عنوان مثال در سال ۸۳ تصمیم به واگذاری ۱۰۰ درصد سهام باشگاه پرسپولیس از طریق مزایده گرفته شد؛ در مرداد سال ۹۰ برند سرخابی‌ها ارزشگذاری شد، اما به مزایده نرسید؛ در مهر سال ۹۰ این دو باشگاه از گروه یک واگذاری‌ها به دو منتقل شدند؛ در بهمن سال ۹۲ نمایندگان مجلس با واگذاری آنها از طریق فرابورس مخالفت کردند؛ در مرداد ۹۴، پس از چهار مزایده ناکام سرخابی‌ها به گروه ۳ واگذاری‌ها منتقل شدند؛ و در زمستان ۹۷ از گروه ۳ خارج شدند .

واگذاری این دو باشگاه در این زمان کم تنها نتیجه ای که میتواند داشته باشد پشیمانی از این شتاب زدگی است . در حال حاضر باشگاه های بزرگی چون سپاهان در کشور وجود دارد که خصوصی بودن این باشگاه توانسته از بسیاری سو مدیریت های دولتی در موفقیت های این باشگاه جلوگیری کند اما باید بدانیم که این تیم یکی از قدیمی ترین باشگاه های ایران است و صرفا به دلیل خصوصی بودن به این رتبه نرسیده است پس باید برنامه مشخص برای جریان خصوصی سازی دو تیم استقلال و پرسپولیس نیز وجود داشته باشد تا راه تیمهای خصوصی موفق همچون سپاهان را بپیماید و الا یک یا چند راه آهن دیگر به وجود خواهد آمد.