به مناسبت روز کتابخوانی؛ با « یار مهربان » باشیم!

به مناسبت روز کتابخوانی؛
با « یار مهربان » باشیم!

هر چند عوامل زیادی در کاهش مطالعه موثر است اما یکی از مهمترین عوامل آن پدیده فضای مجازی است. البته شاید هم به دلیل کاهش مطالعه این فضای پر از خالی توانسته این گونه جولان دهد و جای هر گونه استدلال و منطقی را در جامعه و فرهنگ مردم کشورمان بگیرد. زیرا تجربه کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه نشان می دهد که مطالعه کتاب در کنار گسترش اینترنت و
شبکه های اجتماعی مانند گذشته در آنها رایج است.
نبودن نظارت بر کتب انتشار یافته و خالی بودن از محتوای کتب جدید از یک سو و اولویت نداشتن تلاش برای ترویج فرهنگ مطالعه در جامعه، قیمت سرسام آور کتاب و کاغذ، اهمیت ندادن به فعالان عرصه فرهنگ و نویسندگی به شکل شایسته و سایه افکندن دغدغه های اقتصادی و اجتماعی بر ذوق فرهنگی شهروندان از سوی دیگر توانسته کتاب خواندن در ایران را به حاشیه و از آنجا به قعر زمان ببرد.
شاید امروز که روز کتابخوانی است همه رسانه ها و حتی مسئولان برای یک پز فرهنگی حرف از گسترش کتابخوانی بزنند اما واقعا چه تلاشی در این راستا شده است؟
چرا هیچ کس حتی آنان که ادعای فرهنگ می کنند تلاشی در جهت افزایش فرهنگ کتابخوانی نمی کنند؟ و یا حتی چرا جلوی نشر برخی از کتب بی محتوا گرفته نمی شود؟
حرکت به نقطه ایده‌آل مطالعه نیازمند یک رویه هماهنگ و منسجم در مجموعه مدیریت شهری است. با همکاری و همراهی اصحاب قلم و دستگاه های فرهنگی و انتخاب راهکارهای مناسب می توان افراد جامعه را با کتاب و کتابخوانی آشتی داد.
گفته می شود انسان با تفکر، اندیشه، نوشتن و فیلم سازی در برابر واقعیت مختوم مرگ ایستادگی و ماندگاری اندیشه را ثبت می کند. به طور حتم با ادامه روند کنونی در امور فرهنگی، سالیان نه چنان دور نوادگان ما دیگر به ما افتخار نخواهند کرد بلکه از ما به عنوان مردمانی بی فرهنگ نام می برند که حتی توانایی نوشتن برنامه روزانه خود را نداریم آن هم در عصری که مردمانش برای ۲۰ سال آینده خود برنامه ریزی کرده اند!
‌این موضوع واقعیتی فرهنگی و اجتماعی بوده در حالی که مطالعه و کتابخوانی لازمه به ‌روز ‌شدن شخصیت فردی و اجتماعی افراد است.
همیشه گفته می شود مردم یک کشور شبیه به مسئولان آن کشور می شوند. در کشوری که نمایندگان مجلسش از تلفط برخی الفاظ مهم و به روز که تیتر همه اخبار است باز می مانند و مورد تمسخر همگان می شوند انتظار بیشتری از مردم نمی رود.
اگر مسوولان و مدیران فرهنگی خود را با کتاب مانوس کنند، می توان به ارتقای سطح مطالعه در جامعه امیدوار شد.
البته همه ما در جریانات فرهنگی دیگران را مقصر می دانیم در حالی که بزرگترین درسی که از کتاب می توان گرفت این است که تغییر و اصلاح خود می تواند به تغییر اجتماع کمک کند و عموما از این موضوع غافلیم و از آن فاصله گرفته ایم.
فرقی نمی کند که کتابی که در دست دارید و آن را مطالعه می کنید چقدر قطر دارد اما مهم است که بدانیم خود و فرزندانمان وقت و روحمان را صرف خواند چه کتاب و چه محتوایی می کنیم .
باید گفت هنوز هم « یار مهربان » ما می تواند نقشی کلیدی در آگاهی بخشی به ما و نسل ما ایفا کند.اما لازم است ما هم اندکی با او مهربانتر باشیم.