هیچ کس در جایگاه خود نیست

وقتی روز پنجم اسفند را به دلیل تولد دانشمند بزرگ ایرانی “خواجه نصر الدین طوسی” به عنوان روز مهندس در تقویممان نام گذاری کرده ایم و قبول داریم وی یک مهندس بزرگ بوده است یعنی مهندسی جایگاهی است که برای ما مسئولیت می آفریند. مسئولیتی که در ازای یک سمت داده شده و هرچند برای گرفتن این سمت تلاش فراوانی شده است اما بعد از آن هم باید این مسئولیت را در قبال جامعه به خوبی انجام داد تا یک مهندس واقعی بود.خواجه نصر الدین طوسی از دانشمندانی است که باید برای او از واژه ی علامه دهر استفاده نمود؛ زیرا این دانشمند در علومی همچون فلسفه و فقه و ستاره شناسی و ریاضی و پزشکی و معماری و نجوم به درجه ی دانشمندی رسیده بود و در تخصص های خود خدمات زیادی به جهانیان رائه کرده است بطوری که در قرن ۱۶ میلادی کتابهای مثلثات او در فرانسه ترجمه شد و یکی از گسترش دهندگان این علم بود.

کتاب تجرید الاعتقاد از آثار وی است که در آن کوشیده با استفاده از بیانات ابن سینا برهان های عقلی فلسفه را به اثبات برساند. این دانشمند بزرگ ایرانی چنان شخصیت ارزشمندی داشته است که به پاسداشت روز تولدش و برای زنده نگه داشتن یاد و خدمات او به کشورمان این روز را روز مهندس نامیده وجشن میگیریم . شاید فرصتی باشد برای پاسداشت تعهد و تفکر مهندسی در جامعه تا توسعه ساز تر و کارآفرین تر از قبل در حیطه خود فعالیت کنند و لایق این نام یعنی “مهندس” باشند.
روزگاری بود لقب و عنوان مهندس و یا دکتر ارزش داشت . البته نمیتوان گفت امروزه مهندسان و دکتران ارزشمند کم شده اند و همین دلیل باعث شده ارزش مهندسی و دکتری نزول کند اما یکی از دلایل این مسئله زیاد شدن تعداد مهندسان و دکتران در جامعه است . البته افزایش تعداد خطاهای فاحش این قشر یکی دیگر از دلایل نزول این جایگاه است.درباره تخلفات مهندسان باید دید آیا مهندسان متخلف آموزش درست ندیده‌اند و سیستم آموزشی تعهد خود را به خوبی انجام نداده و به راحتی به آنها مدرک داده است یا مهندسان کم‌کاری کرده‌اند و یا هر دو؟! به مدد افزایش تعداد ددانشگاه های کشور مدرک بگیران نیز افزایش یافتند و متاسفانه به دلیل پولی بودن برخی دانشگاه ها ، هر کسی با هر میزان سواد و هر میزان پشتکاری، مهندس نام گرفت . البته نمیتوان گفت همه درس خوانده ها و همه دانش آموختگان دانشگاه های پولی بی سواد هستند اما متاسفانه همیشه یک میوه گندیده در یک سبد بیشتر به چشم میخورد. اصولا در کشورهای درحال توسعه، آنقدر که مهندسان جای فعالیت مفید دارند، دیگر اقشار ندارند. ما اگر بخواهیم به توسعه‌یافتگی برسیم مهم‌ترین و قوی‌ترین قشری که می‌توانند کمک کنند، مهندسان هستند.

اما بحث اصلی بر سر پایین آمدن کیفیت آموزش است؛ وضعیت فعلی دانشگاه‌ها قابل مقایسه با دوران قبل نیست که البته این در خصوص همه دانشگاه ها صدق نمیکند. اما متاسفانه علاوه بر دانشگاه ها ، دانشجویان نیز تغییر کرده اند در زمان گذشته دانشجویان علاقه‌مند بودند تا در یک فضای جدی، سنگین و رقابتی مهندس شوند. امروز دانشجو حتی سر جلسه آزمون حاضر نمی‌شود و با توصیه نمره قبولی می‌گیرد. پس تولید صرفا کمی مهندس باعث شده تا آسیب های این جامعه افزایش یابد. در این بین مهندسان لایقی که با مشقت تمام تحصیل کرده اند و لایق جایگاه مناسب مهندسی هستند متضرر می شوند و از انتخاب خود برای مهندسی پشیمان هستند اما به این عزیزان باید گفت در حال حاضر فرقی نمیکند چه رشته ای درس خوانده باشید ،زیرا هیچ کس در جایگاه خود نیست و این به عدم مدیریت برمیگردد نه رشته ی شما! به هر حال روز مهندسی را از آن جهت که تاکیدی مجدد بر قابلیت‌های دانش مهندسی و دانش‌آموختگان مهندسی در به کارگیری اندیشه‌های خلاق و عملکردهای اثربخش است، گرامی می‌داریم .

فرزانه مستاجران