در قبال خون شهدا ….

چند روز پیش وقتی تعدادی از جوانان میهنمان را در حادثه تروریستی زاهدان از دست دادیم ، بغض گلویمان را گرفت. اما این بغض آشنا بود ما سالهاست با این بغض زندگی میکنیم. وقتی حادثه ی تروریستی اهواز اتفاق افتاد هم همین بغض را داشتیم، وقتی سانچی سوخت و به زیر آب رفتن جوانان وطنمان را با چشم دیدیم و نتوانستیم هیچ کاری برایشان بکنیم، وقتی شهدای قواصمان را آوردند، و کمی دورتر در ۸ سال دفاع مقدس، و شاید کمی دورتر بر روی تل زینبیه! این بغض آشنا گلویمان را می فشارد ، گونه هایمان را تر میکند اما نمیدانم با غرورمان چه میکند؟! غرور به میهن و جوانانش، غرور به دین و عزتمان و غرور به …. غروری که در ما به اراده تبدیل می شود اراده ای برای مباره، مبارزه حق علیه باطل، مباره برای میهن،مبارزه برای اسلام. اما کمی آنطرف تر همین بغض گلوی خانواده این شهیدان را گرفته است. مادران و پدران شهید، همسران شهید و فرزندان شهید. شاید بغض آنها نیز گلویشان را بفشارد و گونه هایشان را تر کند اما زخمی خواهد بود که از درون میسوزاندشان، بدون هیچ گونه جنجالی نابودشان خواهد کرد اگر ببینند غرور برخواسته از خون فرزندانشان به امنیت و آسایش برای جامعه تبدیل نشده، اگر ببینند حجابی که فرزندانشان به آن اعتقاد داشتند در جامعه حذف شده ، اگر ببینند تمام ارزش ها به ضد ارزش تبدیل شده است. آنگاه جامعه و مردم و مسئولانش نه تنها زخمی از آنها دوا نخواهند کرد بلکه نمکی خواهند بود بر یک زخم کهنه و عمیق که وجودشان را خواهد سوزاند.

در قبرستان بقیع در کنار سبط رسول خدا، امام حسن(علیه السلام)، و فاطمه بنت اسد و دیگر چهره های درخشان شریعت محمدی(صلی الله علیه و آله) ، چهره ای در خاک آرمیده است که به مادر شهیدان معروف است . اگر چه جسم او در خاک است اما روح بلند او و صفات کریمه و عظیمه وی نام او را به بلندای آفتاب زنده نگاه داشته است و در پرتو صفات این بانوی فاضله انسان هایی تربیت شده اند که در تاریخ ماندگار خواهد بود. امروز روز وفات این بانوی بزگوار است. وفات مادر شهیدان، ام البنین علیه السلام ، که با شهادت چهار فرزند ش در کربلا، به افتخار مادر شهیدان بودن نائل آمد و درکنار همسر شهید بودن، افتخاری دیگر بر صفحه افتخاراتش افزوده شد. به همین مناسبت امروز در تقویم جمهوری اسلامی ایران ،روز تکریم از مادران و همسران شهدا نیز نام گرفته است. اما به راستی این عزیزان چه توقعی از جامعه دارند؟ در مقابل دادن جان عزیزترین هایشان برای ما چه میخواهند؟ یک شاخه گل و یک یادبود در این روز میتواند  خواسته های این بزرگواران را جبران کند؟ و یا هر نیاز مادی دیگر میتواند جای فرزند و همسرشان را بگیرد؟ مسلما اینگونه نیست. شهدای ما با بصیرت و آگاهی، راه امامت و ولایت را پیمودند و در این مسیر نیز شهادت را مقدم بر حیات مادی دانستند و امروز نیز خانواده های آن بزرگمردان، همان مسیر را با افتخار و سربلندی طی می کنند. خانواده های شهدا با اهدای بهترین عزیزان خود در راه دفاع از انقلاب و کشور کار بزرگ و عظیمی را انجام دادند. و تنها خواسته آنها عمل به سیره شهدا در جامعه است .عمل به سیره شهدا و گام نهادن درمسیر آرمان های بزرگ شهیدان وظیفه تک تک ما است که باید به آن جامه عمل بپوشانیم. که البته مسئولین در این راستا و در نهادینه کردن سیره و روش زندگی شهدا در جامعه مهم ترین وظیفه را دارند. وظیفه ای که با شعار جامعه عمل پوشانده نمیشود. شهدای ما برای میهن و جوانان ان از خون خود گذشتند،پس شایسته است به داد دل جوانانمان بیشتر برسیم.

فرزانه مستاجران