بیمه نامه یا طنز نامه؟!

بیمه نامه یا طنز نامه؟!
فرزانه مستاجران

وقتی صحبت از بیمه می شود تنها موردی که به ذهنمان خطور می کند دفترچه های بیمه ای است که متاسفانه کارایی خاصی هم ندارد و اعتبار آن به دلیل گرانی دارو و درمان از بین رفته زیرا مبالغی که بیمه تقبل می کند برای پرداختن به بیمه شدگان بسیار ناچیز و تنها به مراکز درمانی خاصی تعلق دارد .
بعد ا ز دفترچه های بیمه نوبت می رسد به بیمه های تکمیلی که هر کسی نمی تواند این بیمه را استفاده کند و درشرایط خاص با دادن مبالغ زیادی می توانیم تحت پوشش بیمه تکمیلی قرار بگیریم که آن هم بیمه های تکمیلی مختلف نوع و میزان خدمات دهیشان نیز متفاوت است و برخی فقط اسم بیمه تکمیلی را یدک می کشند. البته یک نوع بیمه دیگر نیز در ایران استفاده می شود آن هم بیمه خودرو شخص ثالث است که به مدد اجبار، مردم از این بیمه نیز استفاده می کنند.
اما چرا در ایران از برخی بیمه نامه ها استقبال نمی شود؟ چرا صنعت بیمه نتوانسته آنطور که باید خود را در اقتصاد کشور جای دهد؟
– بر همگان واضح است که ضریب نفوذ بیمه در جوامعی که هم به لحاظ فرهنگی آشنایی چندانی با آن ندارند و هم به لحاظ اقتصادی در شرایط خوبی نیستند، کم است مثلا در حال حاضر تنها ۱۸درصد از مردم ایران تحت پوشش انواع بیمه عمر قرار دارند و این در حالی است که مردم کشورهای پیشرفته به طور صد در صد تحت پوشش بیمه عمر قرار دارند.
– مسلما وضع اقتصادی کشور و اوضاع تورم و وجود بازار‌های جذاب اما مکاره مانند سکه و ارز در کشور که امکان سودآوری سرمایه را برای افراد بالا می‌برد موجب شده که مردم رغبتی برای سرمایه‌گذاری در بیمه با سودهای متعارف و حتی رو به پایین نداشته باشند در حالی که در کشورهای دیگر چنین اتفاقاتی کم رخ می‌دهد.
همچنین آشنایی کم برخی مردم با این بیمه‌نامه‌‌ها که ناشی از اطلاع‌رسانی ضعیف است موجب شده این نوع بیمه ها در کشور مورد استقبال قرار نگیرد.
در عین حال خود شرکت‌‌های بیمه هم از لحاظ تبلیغات و اطلاع‌رسانی، سعی چندانی برای بالابردن ضریب نفوذ بیمه نمی‌کنند.
– اما یکی از مهم ترین دلایل توجه نکردن و عدم استقبال از بیمه های عمر و آتش سوزی و ازدواج و… راضی نبودن مردم از خدمات بیمه است .
مردم همین بیمه های سلامتی و خودرو را نیز به خاطر اجبار قبول کرده اند وگرنه دفترچه ای که ماهانه به خاطر وجودش نزدیک به ۳۰۰ هزار تومان یا بیشتر برای هر نفر باید بدهیم اما موقع خرید دارو سه هزار تومان هم تخفیف ندارد به چه در د می خورد ؟
آیا در این اوضاع اقتصادی کسی به فکر آینده این دفترچه ها و گرفتن بازنشستگی می تواند باشد؟
اگر بیمه در کشور های پیشرفته و اروپایی رشد کرده است به خاطر میزان خدماتی بوده که به مردم می دهد.
به ویژه اینکه آنها در حوزه بیمه‌های زندگی بسیار خوب کار می‌کنند و در اغلب کشور‌ها صنعت بیمه به عنوان یک سازوکار مالی، حتی مهم‌تر از بانک‌ها مد نظر قرار گرفته می‌شود؛ اما در کشور ما میان بانک، بورس و بیمه، کمترین نقش در مسایل مالی و اقتصادی بر عهده بیمه است.
ضمن اینکه حل معضلات مرتبط با مسائل زیرساخت و آی‌تی، نیروی انسانی و شبکه فروش باید در دستور کار بیمه های ایرانی قرار بگیرد.
-بیمه شدن در ایران بیشتر به یک طنز شباهت دارد. در صف های طولانی سازمان های
بیمه بایستیم، پول بدهیم، دفترچه ای ناکارآمد بگیریم و هیچ خدماتی دریافت نکنیم، ضمنا هیچ رسیدگی به شکایاتمان از سوی بیمه نشود تا مجبور شویم به مراجع قانونی شکایتمان را ببریم.
آیا غیر از اتلاف وقت و انرژی و سرمایه نتیجه دیگری برای بیمه شدگان حاصل می شود؟