نقش تلویزیون در نوروز

شاید یکی از دلایلی که فیلم های سینمایی طنز هرچه قدر هم که زرد باشند باز به فروش میرسند ، نبود شادی در جامعه است . متاسفانه تلوزیون هم در سالهای اخیر کوتاهی کرده و مدام فیلم هایی را به نمایش میگذارد که به غیر از قبرستان و زندان و بیمارستان لوکیشن خاصی ندارد. خیلی بخواهند هزینه کنند اندکی در خیابان های کشورهای همسایه قدم میزنند تا چند زن با پوشش متفاوت نیز در فیلمهایشان به نمایش بگذارند. که صد البته مشکل مردم ما با تلوزیون داخلی، نشان ندادن زنهای بی حجاب نیست، مشکل توهین به شعور مخاطبینی است که ساعتها وقت میگذارند به پای فیلمی که نویسنده و کارگردان آن بدون هیچ پشتوانه فکری آن فیلم را ساخته اند، تنها به دلیل اینکه بودجه ای از صدا و سیما دریافت کنند. اخیرا هم که دیگر مد شده هر شبکه ای را که روشن میکنیم یک مسابقه بی محتوا گذاشته اند و از مردم میخواهند با *؟*؟# تماس حاصل کنند و پولی به حساب برنامه واریز کنند. به همین دلیل شبکه های ماهواره ای که روزی تلاش میکردند تا مخاطبان ایرانی را به خود جلب کنند و در این راه از هیچ کاری مزایقه نمیکردند، امروز دیگر کارشان بسیار راحت شده و بدون هیچ رقابتی جای شبکه های تلوزیون داخلی را در خانه ها گرفته اند و با پخش چند آهنگ و گفتن دروغ هایی راجع به ایران و اخبار کشور ما برنامه های چند ساعته تولید میکنند و مردم را مجذوب خود کرده اند. هر روز هم موج نا امیدی بیشتر در دل مردم ایران تزریق میکنند تا بگویند این مملکت دیگر توان خوشبخت کردن شما را ندارد ، حتی اگر تلاش هم بکنید دیگر به جایی نخواهید رسید و ….. که البته در برخی مواقع با این سیاست گذاری هایی که در داخل انجام می شود بی راه هم نگفته اند.

 هر جامعه ای میداند صدا و سیما یکی از تاثیر گذار ترین ابزار در کشور است و باید با اندیشه در آن فعالیت نمود. اندیشه ای که نسل حاضر را بتواند جذب کند و مطمئنا این اندیشه با جوان گرایی حاصل می شود. اما متاسفانه عده ای درهای صدا و سیما را بسته اند و سالهاست نشسته اند برنامه می سازند، برنامه هایی که دیگر پاسخگو جامعه نیستند و باید به روز شوند.

با توجه به مسائلی که امسال در کشور رخ داد ، روحیه مردم بسیار تضعیف شده است و در نوروز امسال میطلبد طنزهای فاخر بیشتری در صدا و سیما تولید و پخش شود.  مردم عموماً در نوروز منتظر تماشای سریال‌ها یا برنامه‌هایی هستند که با نشاط و شادابی مردم همراه باشد. اصولاً بر شادی جامعه بیفزاید و زبانش کمدی و طنز باشد. در واقع خانواده‌ها دور هم هستند این برنامه‌ها و سریال‌ها را ببینند هم به شادی و خوشحالی آن‌ها اضافه کند و هم از سیمای تلویزیون لذت ببرند. هرچند برنامه هایی با محتوای غم‌انگیز کمتر به سمت نقد مستقیم، انتقاد از مسوولان و نقد شرایط موجود پیش می‌رود؛ و به همین دلیل مجوزهای لازم را هم زودتر میگیرد اما روحیه نقد پذیری جامعه با طنز است که افزایش خواهد یافت. به هر حال صدا و سیما وقتی نام رسانه ملی را بر روی خود می‌گذارند، یعنی باید به تمامیت این ملت، نژاد، قومیت و فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌های مختلف، توجه کنند و برنامه‌هایی با نگاه کلان‌نگر تولید کرده تا تمامیت کشور را حفظ و وحدت جامعه را تضمین کنند. اکنون جامعه ما نیاز به روحیه دارد و امیدواریم این مهم در برنامه های نوروزی مد نظر قرار گیرد.

فرزانه مستاجران