خاص بودن در شرایط کرونایی!

فرزانه مستاجران  چند سالی بود در کشور ما هزینه های هنگفتی برای خاص بودن می شد. انسان‌ها ویژگی‌های مشابه بسیاری دارند. همه غذا می‌خورند، حرف می‌زنند، با دیگران معاشرت می‌کنند، احساسات مختلفی دارند و… . اما این ویژگی‌های مشترک در بسترهای متفاوتی قرار می‌گیرند . برخی از خصوصیات به فرهنگ ها نیز بستگی دارد . […]

فرزانه مستاجران

 چند سالی بود در کشور ما هزینه های هنگفتی برای خاص بودن می شد. انسان‌ها ویژگی‌های مشابه بسیاری دارند. همه غذا می‌خورند، حرف می‌زنند، با دیگران معاشرت می‌کنند، احساسات مختلفی دارند و… . اما این ویژگی‌های مشترک در بسترهای متفاوتی قرار می‌گیرند . برخی از خصوصیات به فرهنگ ها نیز بستگی دارد . مثلا در فرهنگ غذا خوردن ما ایرانی ها ، گوشت نیم پز جایگاهی ندارد یا در اسم گذاری برای فرزندانمان همیشه سعی بر معنا گرایی داشته ایم اما متاسفانه مدتی است که نسل جدید به دلایل مختلف فرهنگ گریز شده اند و این فرهنگ گریزی را در تمامی فعالیت های روزانه خود از غذا خوردن تا نام گذاری فرزندانشان و حتی نحوه برگزاری مراسمات مختلف نشان داده اند.

البته این خاص طلبی تنها مختص ایرانیان نیست و یکی از همین خاص طلبی ها این روزها باعث دردسرهای عظیمی برای مردم جهان شده است. در این دنیای بزرگ و پهناور بی اندازه فرهنگ‌ها، رفتارها، باورها و عادت‌های مختلف و گاهی عجیب و غریبی چون خوردن بندپایان در کشورهای شرق آسیا یا پرستش چیزهای عجیب و غریب در امریکای لاتین وجود دارد. یکی از این رفتار ها خوردن خفاش است که آخرین تحقیقات و ادعاها نشان از ایجاد بیماری کرونا به علت خوردن خفاش دارد. فرهنگی خاص در خوردن غذا که باعث شده است دنیا درگیر یک بیماری مرموز شود.

اما هر کسی در جهان نسبت به فرهنگ و شخصیت خود با این بیماری رو به رو شده است . عده ی قلیلی رعایت نکات بهداشتی را وظیفه خود می دانند و از اینکه دیگران این نکات را رعایت نمی کنند در رنج هستند. برخی از افراد با زور و اجبار دولتها و قوانین مختلف ایجاد شده در سراسر جهان خود را ملزم به رعایت پروتکل های بهداشتی کرده اند و متاسفانه در کشور هایی که دولت ها قوانین سختی را اجرا نکرده اند، اکثریت افراد آزادانه به فعالیت های خود مشغول هستند و حتی حاضر نیستند چند هفته ای مسافرت آخر هفته ی خود را کنسل کنند که ایرانیان جز این دسته جای دارند. مگر ما همان مردمی نبودیم که سالها به دنبال خاص بودن می گشتیم ؟ چرا اکنون حاضر نیستیم اندکی خلاقیت به خرج دهیم و مراسم های خود را خاص برگزار کنیم؟ مثلا چه می شود اگر زوج های جوای که قصد برگزاری مراسم عروسی خود را دارند اکنون بدون مراسم به خانه بخت بروند و وقتی کرونا تمام شد در سالگرد ازدواج خود جشنی برگزار کنند؟ مگر نه این است که بارها اروپایی هایی را سرلوحه خود قرار داده ایم که مراسم عروسی خود را در حضور فرزندانشان برگزار می کردند؟ چه اشکالی دارد در جشن سالگرد ازدواجمان فرزندانمان هم حضور داشته باشند؟ هم خاص می شود و هم شرعی. همه افراد هم می دانند که کرونا نگذاشته مراسم به نحو معمول برگزار شود. همچنین دیگر مراسمات که میتوان با اندکی خلاقیت به تعویق انداخت تا اینچنین کشور درگیر بیماری کرونا آن هم به صورت خوشه ای و فامیلی نباشد.

در تمام جهان همواره در مورد انتقال خوشه‌ای این بیماری نگرانی وجود دارد. اما مشاهده خوشه‌های انتقال شرایط خاصی است، زیرا ضرورت دارد تا مشخص شود چرا در یک کشور چنین خوشه‌های انتقال بیماری شکل می‌گیرد. در ایران برگزاری مراسم ها و مهمانی های خانوادگی عامل اصلی این نوع انتقال شناخته شده است. همه‌ی ما دوست داریم خاص و منحصربه‌فرد باشیم. دوست داریم دیگران را تحت‌ تأثیر قرار بدهیم. برای خاص بودن نباید بترسید. شجاع باشید. شاید دنبال کردن جمع به شما آرامش خاطر بدهد ولی در نهایت یکی مثل بقیه خواهید بود. اگر می‌خواهید متفاوت باشید، حتما باید انتخاب‌های متفاوت داشته باشید. اکنون وقت آن است که با انتخاب های متفاوت خود به خود و بشریت کمک کنیم. لطفا اندکی خاص باشید.