جاری شدن شعار های اقتصادی!

فرزانه مستاجران

ثبت نام نامزدهای ریاست جمهوری تمام شد و این افراد منتظر هستند تا رای شورای نگهبان در مورد صلاحیت آنها صادر شود. در برهه کنونی از یک سو کشور احتیاج به مشارکت حداکثری مردم دارد و از سوی دیگر مردم به دلیل شرایط کرونایی و اوضاع نا به سامان اقتصادی آنچنان استقبالی از صحبت های نامزد های فعلی نکرده اند. باید دید در روزهای آینده تب انتخاباتی چطور بین مردم به وجود خواهد آمد؟ آیا نمایندگان حاضر میتوانند قولهایی دهند که شور و اشتیاق مردم را افزایش دهند؟

در چند روز گذشته چهره های اشنا ثبت نام کننده در انتخابات ریاست جمهوری هر کدام جداگانه بیانیه هایی مشمول بر اهداف و شعارهای انتخاباتی خود صادر کردند که محور مشترک همه آنها اقتصاد است. برخی از این افراد با وجود اینکه جز مسئولان بوده اند اما تا کنون مسئولیت اجرایی خاصی بر عهده نداشته و به راحتی میتوانند شعار دهند که ما اگر قدرت داشته باشیم چه می کنیم. در واقع این افراد هنوز یک برگ برنده دارند که امکان دارد بتوانند با آن وضعیت کشور را بهبود دهند. اما برخی دیگر متاسفانه با وجود اینکه مسئولیت های مهمی در دولت فعلی و گذشته داشته اند نتوانسته اند کار قابل عرضی انجام دهند و به همین دلیل مردم نسبت به آنها بی اعتماد شده اند. باید دید فردی که در آینده رییس جمهور کشورمان می شود جز کدام دسته است؟ رئیس‌جمهور آینده کشور علاوه‌بر ایجاد یک نگاه جدید در حکمرانی اقتصادی، نیاز به یک برنامه مشخص برای اصلاح ساختار اقتصادی و یک چارچوب عملیاتی برای حل چالش‌های اقتصاد ایران دارد.

همانطور که انتظار می رفت نامزدهای انتخاباتی یکی پس از دیگری شعار های اقتصادی را سرتیتر گفتار خود کرده اند. ابراهیم رییسی که هم اکنون ریاست قوه قضائیه را بر عهده دارد از وضعیت فعلی جامعه احساس ناخرسندی کرده و گفته است، قرار نبود که مردم در فشار‌های اقتصادی بی‌پناه بمانند. قرار نبود که از آمدن به میان مردم واهمه داشته باشیم. اینک ماییم و رنج‌ها و امید‌های مشترکمان. رنجی از جنس زخم‌های دردآور معیشتی و اقتصادی بر پیکره اعتماد عمومی و امیدی متکی بر منابع سرشار انسانی و فکری و مادی که چشم‌انتظار مدیریتی توانمند و متکی به مردم برای رسیدن به ایرانی قوی برای همه است و قول داده دولتی که تشکیل میدهد توجه به محرومان و مستضعفان و طبقات پایین جامعه از مهمترین اولویتهایش خواهد بود و اجازه نخواهد داد که عزت و شرافت و کرامت آنها خدشه‌دار شود. دولتی که تامین اشتغال پایدار را تکلیف قطعی خود می‌داند و اجازه بیکاری و اخراج ظالمانه کارگران را نخواهد داد.

علی لاریجانی پس از ثبت‌نام در انتخابات در اولین کلام خود گفته است ،حوزه اقتصاد، نه پادگان است و نه دادگاه. وی صراحتا اعلام کرده جهش تولید و پرورش اقتصادی داخل، نیازمند با ثبات‌سازی و تعادل بین‌المللی است، نه هر روز با اقدامی، مساله‌ای جدید ایجاد شود که هزینه آن را مردم در زندگی خود بدهند.

اما اسحاق جهانگیری هم که چند وقتی بود رسانه ای نشده بود و گویا پروتکل های بهداشتی را به شدت رعایت می کرد و در هیچ جمعی حضور فعال نداشت، شرکتش در انتخابات را نیاز جامعه دانسته و گفته امیدوار بودم نیازی به حضورم نشود.ایران ما در سال‌های اخیر با مسائل و تنگناهای گوناگون روبه‌رو بوده و اکنون به شدت نیازمند افق‌گشایی‌های واقعی در زندگی مردم و توسعه همه‌جانبه کشور، بهبود معیشت مردم با رفع تحریم‌ها و رشد اقتصادی پایدار و اشتغال‌زا و حمایت از تولید و بازتوزیع عادلانه‌تر ثروت است. گویا وی فراموش کرده که ۸ سال است معاون اول ریاست جمهوری است و وقت کافی برای حل این مشکلات داشته اما کاری انجام نداده است.

کاندیداهای دیگر نیز شعار های اقتصادی فراوانی داده اند که در مطالب بعدی به بررسی آن میپردازیم. شاید کمکی شود برای یک انتخاب اصلح از سوی همهی ما