استفاده از ظرفیت میراث فرهنگی ناملموس برای مواجهه با بحران آب ضروریست

تغییرات اقلیمی در جهان، قریب به یک قرن است که شتاب چند برابر گرفته و جامعه مستقر در سیاره زمین را دچار مُخاطره کرده است بنابراین تمام علوم و دانش‌ها در تلاش هستند تا در مواجهه با این تغییرات و حوادث ناشی از آن قدرتمندترین تجارب زیسته خود را ارائه کنند

رییس مرکز مطالعات منطقه ای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای مرکزی و غربی یونسکو گفت: در اصفهان و دیگر شهرهای ایران که دچار بحران کمبود آب، سیل، زلزله و آتش سوزی هستند باید از ظرفیت میراث فرهنگی ناملموس و دانش حوزه کیهانی، طبیعت و معماری بهره گرفته شود.
آتوسا مومنی روز سه‌شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: وقتی بحران آب رخ می دهد و میراث ملموس و ناملموس تهدید می‌شود،مردم احساس امنیت خود را نسبت به محل زندگی‌شان از دست می‌دهند، اتفاقی که می‌تواند به کوچِ اجباری آنها منجر شود.
وی تصریح کرد: بحران آب از بحران‌های جدی است که بایستی در درجه نخست نسبت به مدیریت آن بر اساس دانش زیسته‌ دقت شود، بخصوص‌اینکه ایران دانش‌های زیسته ارزشمندی در باره آب همچون قنوات، تقسیم آب و آب انبارها دارد و بسته به شرایط و ظرفیت‌هایش توانسته است بدقت از دلِ کویر آب برداشت کند و در این مناطق ریشه بدواند.
مومنی افزود: آب یک عنصر و مولفه موثر در حفظ میراث فرهنگی ناملموس و انتقال آن به نسل های آینده است و در اصفهان و در تمام شهرهای کشور که دچار شرایط کمبود آب، سیل، زلزله و آتش سوزی هستند بایستی از ظرفیت میراث فرهنگی ناملموس بهره گرفته شود.
رییس مرکز میراث‌ ناملموس تهران خاطرنشان کرد: آب منشاء حیات بشری است و مدیریت آن نیز اهمیت بسزایی دارد که البته این امر شامل احوال تمام جهان است.
مومنی خاطرنشان کرد: تغییرات اقلیمی در جهان، قریب به یک قرن است که شتاب چند برابر گرفته و جامعه مستقر در سیاره زمین را دچار مُخاطره کرده است بنابراین تمام علوم و دانش‌ها در تلاش هستند تا در مواجهه با این تغییرات و حوادث ناشی از آن قدرتمندترین تجارب زیسته خود را ارائه کنند.
وی افزود: بدون شک در بحران های ناشی از تغییرات اقلیمی در حوزه میراث ناملموس، اقدامات بسیار موثری می‌توانیم داشته باشیم.
مومنی افزود: میراث ناملموس یعنی صور پنجگانه و میراث زنده و جاری در ذهن، سینه، در میان انگشتان، باورها و خرد مردمی که در هر سرزمینی زندگی می کنند از این رو تلاش کرده ایم که از این تجارب زیسته در این مسیر بهره بگیریم و از توشه ارزشمند میراث ناملموس در مواجه با این بحران سهم خومان را داشته باشیم.
رییس مرکز مطالعات منطقه‌ای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای مرکزی و غربی یونسکو ادامه داد: با تجربه ای که انسان طی هزاره ‌ها در تعامل با زمین داشته، توانسته است در مواجهه با بحران هایی مانند سیل، زلزله، آتش سوزی و کم آبی با سازگاری و انعطاف پذیری به حباتش ادامه دهد تا سرزمین های درگیرِ با این بحران‌ها، مناطق رها شده و مهاجر فرست نباشند چراکه تلاشِ انسان همواره بر این بودهاست تا پایداری زیست محیطی ایجاد کند.
وی به نشست “زیرمنطقه‌ای تخصصی میراث فرهنگی ناملموس و تاب‌آوری در برابر تغییرات اقلیمی در آسیای غربی و مرکزی با تاکید بر نقش فعالان غیردولتی” اشاره کرد و گفت: این نشست با توجه به اهمیت و نقش اصفهان در این زمینه در این شهر برگزار می‌شود.
مومنی افزود: با توجه به اینکه بحران‌های ناشی از نبود آبِ کافی می‌تواند تدوامِ حیاتِ برازنده و شایسته بشر را دچار آسیب کند، اصفهان بعنوان پایلوت انتخاب شد تا بتوانیم تجارب زیسته و پژوهش‌های جدی و خاصه این اقلیم را شاملِ حال سایر شهرهای ایران و کشورهای منطقه کنیم.
رییس مرکز میراث‌ ناملموس تهران تاکید کرد: اصفهان شهر داده‌های فرهنگی و متغییر برجسته هویتمندی در حوزه میراث فرهنگی ملموس و ناملموس است که نشانه‌های برجسته‌ای از ایران و اهلیت ایرانی را در جامعه جهانی معرفی می‌کند.
به گزارش ایرنا ، به مناسبت سالگرد تصویب کنوانسیون ۲۰۰۳ ناظر به پاسداشت میراث فرهنگی ناملموس،”نشست زیرمنطقه‌ای تخصصی میراث فرهنگی ناملموس و تاب‌آوری در برابر تغییرات اقلیمی در آسیای غربی و مرکزی با تاکید بر نقش فعالان غیردولتی” از سوی مرکز مطالعات میراث ناملموس در آسیای مرکزی و غربی و با همکاری مرکز بین المللی اطلاع رسانی و میراث فرهنگی ناملموس در منطقه آسیا – اقیانوسیه و همچنین سازمان مردم نهاد “باغ پارسی، میراث زنده”(سازمان مشاور یونسکو)، عصر امروز در اصفهان آغاز می‌شود.
در این نشست از متخصصان برجسته آسیای مرکزی و غربی و حوزه آسیا – اقیانوسیه دعوت شده است تا تجارب زیسته خود را با توجه به تشابه اقلیم کشورهای منطقه ارائه دهند.
میراث فرهنگی ناملموس توسط یونسکو بعنوان همتای میراث جهانی یونسکو ترویج می‌شود و تمرکز عمده آن بر جنبه‌های ناملموس فرهنگ است.
یونسکو در سال ۲۰۰۱ با انجام تحقیقی در میان کشورها و سازمان‌های مردم‌نهاد کوشید تا توافق آنان را برای ارائه تعریفی از میراث ناملموس و بستن پیمان‌نامه‌ای در این زمینه بدست آورد که نتیجه آن کنوانسیون پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس بود که در سال ۲۰۰۳ به تصویب رسید.