آیا کرامات امام رضا (ع) به دولت کرامت می رسد؟

فرزانه مستاجران

امروز سالروز تولد ولی نعمت تمام ما ایرانی ها حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) است که داستان های کرامت ایشان تا همین امروز هم ادامه دارد و شامل حال همه ما شده است.  در این ایام هرساله تعداد زیادی از ارادتمندان ایشان برای عرض تبریک این روز خجسته به پا بوس امام هشتم (ع) می روند. سید ابراهیم رئیسی رییس جمهور منتخب آینده شعار دولت خود را عدالت و کرامت معرفی کرده است. شاید این شعار بر آمده از سالها خادمی ایشان در آستان امام با کرامتمان باشد و اگر اندکی از کرامات امام هشتم (ع) در دولت ایشان اجرایی شود مطمئنا ایران به گلستانی تبدیل خواهد شد.

از کرامات امام رضا (ع) هر چه بگوییم نمیتوانیم حق مطلب را ادا کنیم اما در اینجا به بیان چند داستان معروف بسنده میکنیم و با شرایط حاضر در کشور مقایسه خواهیم کرد.

یکی از یاران ایشان نقل کرده که روزی حضرت وارد خانه شد و دید که غلامانش مشغول کار هستند. در این هنگام چشم حضرت به کارگر سیاهی افتاد که از غلامان حضرت نبود. فرمودند: این مرد که با شماست چه می‌کند؟ گفتند: کمک مان می‌کند .فرمودند: آیا اجرتش را با او طی کرده‌اید؟ گفتند: نه. او به هرچه عطایش کنیم رضایت می‌دهد. حضرت به‌شدت خشمگین شدند و فرمودند: «من بارها اینها را از چنین کاری نهی کرده‌ام و دستور داده‌ام کسی را به کاری وادار نکنند جز آنکه اجرتش را طی کنند. بدان که هر کس برایتان کاری انجام داد بدون آنکه اجرتش را طی کنید بعداً اگر سه برابر اجرتش را هم به او بدهید تصور می‌کند که کم داده‌اید! و بعدا خود حضرت مزد چند برابری به آن کارگر دادند.

در روز گار کنونی صحبت از این روشهای زندگی مانند رویا می ماند زیرا دیگر کسی برایش رضایت کارگرش اهمیت ندارد و وقتی می بینند کارگر بیچاره با نازلترین قیمت مجبور به کار کردن است از این موضوع سو استفاده می شود. همین امر سببی شده که صاحبان مشاغل روز به روز قدرتمند تر شوند و کارگران به نان شبشان محتاج! اگر دولت آینده شعار کرامت را قرار است سرلوحه خود قرار دهد سامان دادن  وضعیت  کارگران روز مزد و قرار دادی را باید مد نظر قرار دهد تا کرامت انسانی هیچ فردی در کشور زیر سوال نرود.

یکی از اصحاب امام رضا علیه السلام می‌گوید: حضرت رضا علیه السلام هر گاه می‌خواستند غذا میل کنند، ظرف بزرگی را کنار سفره می‌آوردند، مقداری غذا‌ها را در ظرف می‌ریختند و می‌فرمودند آن را به فقرا و مساکین بدهند.اطعام مساکین و نیاز مندان یکی از کرامات مولایمان بوده است . هم اکنون در کشور ما سالمندان ،از کار افتادگان ،یتیمان صغیر، زنان سرپرست خانواده، معلولان و… چه جایگاهی دارند و از چه ارگانی حمایت می شوند. افردی که شاید به نان شبشان محتاج باشند ولی به دلیل آبرومندی حاضر نیستند به هیچ کدام از خیریه ها رجوع کنند. به نظر میرسد اگر قانونی برای حمایت آنها وجود داشت آنها حق خود میدانستند که از کمک های دولت استفاده کنند و هیچ دلیلی برای خجالت از استفاده این حق قانونی  وجود نداشت . دولتی که اسم کرامت را بر دوش کشیده است حتما باید این افراد را نیز تحت حمایت قرار دهد.

یکی از یاران امام نقل کرده است که من در سفر حضرت به خراسان همراه ایشان بودم. روزی وقتی سفره ‌ی غذا را برای امام انداختند، امام تمام خدمتگزاران را بر سر آن سفره جمع کرد. من عرض کردم: فدایت شوم، خوب است برای آنها سفره دیگری قرار دهید؟ امام فرمودند: خدای همه ما یکی است، و پاداش افراد به عمل آنها بستگی دارد. هر کس عملش بهتر است، نزد خداوند مقرّب‌تر است، هر چند یک غلام سیاه باشد.

آیا در جامعه فعلی ما هر که عمل بهتری داشته باشد جایگاه والاتری دارد یا هر کس پارتی و پول داشته باشد؟!