مصرف گرایی را کم کنیم، تولید را حمایت!

اگر بخواهیم از یک معضل جهانی به عنوان بیماری اجتماعی در قرن حاضر نام ببریم بی شک تجمل گرایی یکی از اصلی ترین گزینه های پیشنهادی است که می توان آنرا به بیماری قرن حاضر  تعبیر نمود ، مانند یک خوره یا موریانه ضمن تلف نمودن عمر و وقت و ثروت های جوامع ، باعث ایجاد مفاسد و انحرافات زیادی نیز شده است. البته این معضل تنها مختص به کشور ما نیست اما متاسفانه کشورهای جهان سوم بیشتر در دام آن افتاده اند و به یقین این اتفاق بی دلیل رخ نداده است زیرا اگر نبودند مردمان جهان سومی که به تجمل گرایی روی آورند ، کشورهای پیشرفته به چه بهانه ای کالاهای خود را در این کشورهای عرضه می کردند!

– خشکاندن ریشه فضایل اخلاقی و انسانی ، اشاعه و ترویج فرهنگ های منحطی مانند، رشوه خواری ، اختلاس ، رباخواری ، دزدی و فساد و فحشا  و هزاران مفسده دیگر از ثمرات  اشراف گرایی است زیرا انسان تجمل گرا و اشراف گرا توان مبارزه با نفس خود بر علیه خرید بیهوده را ندارد و لاجرم به هر نحوی شرایطی را فراهم خواهد کرد تا به
خواسته های خود دست یابد. از ابتدای اسلام تا کنون یکی از مهمترین اهداف مسلمین واقعی مبارزه با اشراف گرایی بوده است. حضرت محمد(ص) فرموده اند: همه با هم برابرند و تنها ملاک برتری تقوی است. لذا با تمام مظاهر آن از جمله تجمل گرایی به جد به مبارزه پرداختند.

از این رو متوجه خواهیم شد تجمل خواهی که مهمترین ویژگی آن تمایل به اسراف است ، مفاسد زیادی را در پی دارد . بدین ترتیب که تجمل گرایی و اشرافی گری به تدریج سبب فقر و تهی دستی جامعه و حکومت ها خواهد شد .

در جامعه ای که انسان ها ارزشمند می شوند تنها به واسطه داشتن ماشین و پول و املاک، دیگر ارزش های انسانی جایی نخواهد داشت و به حتم اسلام نیز از آنجا رخت خواهد بست.

زیرا برای رسیدن به چنین ارزشی در سطح جامعه که تنها مادیات ملاک آن است حاضر هستیم هر کار انجام دهیم از اختلاس گرفته تا دزدی و قتل و غارت و…

– در کشور ما نیز مانند دیگر کشورهای جهان سوم و در حال توسعه با هزینه های گزاف و تبلیغات گسترده از سوی کشورهای معاند ، مردم به
تجمل گرایی روی آوردند و هرچه این تجمل گرایی در بین مردم بیشتر شد دیگر ارزش ها رنگ باخت و ارزش خود را از دست داد. متاسفانه با این پیشرفت در تجمل گرایی تولیدات داخلی نتوانستند هم سو  و هم گام شوند و این شد که وابستگی ما به دیگران افزایش یافت. اما اکنون در شرایط موجود و با وجود تحریم ها دو حالت و مسیر پیش روی ماست اول اینکه
مصرف گرایی را کاملا از خود دور کنیم که با وجود چندین سال عادت غلط به زیاده خواهی به سرعت این مهم مهیا نخواهد شد و دیگر مسیر گسترش و حمایت از تولیدات داخلی است .

 اگر تولیدات داخل با کمک دولت و حمایت مردم بتواند هم گام تولیدات خارجی قدم بگذارد دیگر نیازی به واردات بی رویه اجناس لوکسی مانند بلورجارت و البسه و …. در کشور نخواهد بود.

 البته راه سومی هم وجود دارد که آن تلفیق هر دو روش بالاست یعنی مردم از مصرف گرایی خود بکاهند و دولت هم به تولید داخل کمک کند تا نیازهای مردم را بر طرف کند. اما متاسفانه  در حال حاضر مردم و دولت گزینه چهارم یعنی «هیچ کدام» را انتخاب کرده اند و نه از مصرف گرایی خود می کاهند و نه به تولیدی های داخلی کمکی می شودو این دقیقا همان گزینه ای است که کشورهای جهان اول می خواهند یعنی وابستگی هرچه بیشتر ما به آنها  و دادن نفت در مقابل گرفتن کالاهای بنجل آنها. ان هم با منت و خفت. انتخاب با من و شماست!

کوثر بابایی