خوش عهدی جامعه، پرستار خوش اخلاق!

هر چند کم نیستند پرستارانی که با آرامش و گشاده رویی از بیماران پرستاری می کنند و به وظایف خود به درستی عمل می کنند اما همه ما دیده ایم پرستاران و کادر بیمارستان هایی را که برخورد مناسبی با بیماران و همراهانشان ندارند و وقت کافی صرف بیمار نمی کنند. که البته همیشه آن تعداد اندک کارمند غیر متعهد به چشم می خورند، درست مانند یک میوه گندیده در یک سبد میوه سالم!

اما چه دلایلی باعث خواهد شد که آن سوی چهره این سپید پوشان در بیمارستان ها اندکی تیره به نظر برسد؟ راهکار برون رفت از این معضل با توجه به افزایش بیماری ها و نیاز به پرستاران با درایت و محبت چیست؟

مسلما همه پرستاران کشورمان در حین درس خواندن و شاید از کودکی خود را در لباس سفید پرستاری می دیده اند که با مهربانی تمام بر سر بالین بیماران حاضر خواهد شد و چنان به بیماران خدمت می کند که  گویی فرشته از آسمان به زمین آمده است اما مشکلاتی چون  ساعات کار طولانی، شیفت های در گردش، شیفت های شب پرکار، فعالیت ذهنی و بدنی شدید در ارتباط با تعداد بالای بیماران، واگذاری وظایف غیرحرفه ای به عهده پرستاران، تاثیرات روحی تماس مداوم با انسان ها در بدترین مرحله زندگی (بیماری و مرگ ) و واکنش های منفی بیمار و همراهان وی همچون پریشانی ، یاس ،پرخاشگری و …، کمبود های دارویی ، تجهیزات و هماهنگی های زمانبر برای حضور سایر اعضای تیم درمان همچون ویزیت ، مشاوره ، تصویر برداری ، آزمایشات، اعزام و انتقال بیمار و بسیاری از عوامل دیگر که البته همه این عوامل قابل تعدیل است ، باعث می شود یک پرستار به خوبی نتواند ایفای نقش کند. که بر این مشکلات کاری می توان مشکلات اجتماعی و اقتصادی چون، مشکلات فرزند آوری با توجه به شیفت بودن، نبودن در نقش های اجتماعی به دلیل مشکلات کاری، کمی حقوق و مجبور شدن به اضافه کاری برای جبران آن را نیز اضافه کرد.

بسیارند مادرانِ پرستاری که با وجود داشتن فرزند شیرخوار مجبور به ترک کردن وی حتی در شرایط بیماری هستند تا در شیفت ۱۸ ساعته شبِ بیمارستان حضورداشته باشند. حتی در شرایط از دست دادن عزیزان ،پرستار باید با حال روحی نا مساعد بر بالین بیمار حاضر شود بنابراین در این شرایط انتظار لبخند و رویی گشاده از آنها قدری غیر منصفانه است.

 البته در همه جای دنیا برای همه انسان ها چنین شرایطی پیش می آید اما پرستاران به دلیل برخورد مستقیم با مردم و مخصوصا بیماران باید همیشه دارای روحیه مناسبی باشند.

در بسیاری از کشور های پیشرفته با بهره گیری از مشاوران مخصوص برای پرستاران، افزایش ساعات مرخصی ، افزایش حقوق و پاداش برای افزایش روحیه و کم کردن ساعات کاری پرستاران ، مشکلات پرستاران را تعدیل نموده و به این وسیله آنها را در جهت یاری بیماران حمایت می کنند. که البته نظارت مستقیم بر کار پرستاران و برخورد و تنبه پرستارانی که با وجود تمام این امکانات رفاهی به خوبی به وظیفه خود عمل نمی کنند نیز به بهبود کیفیت پرستاران کمک شایانی خواهد کرد.

کما اینکه در کشور خودمان پرستارانی که به صورت رسمی از دولت حقوق می گیرند و به دلیل سابقه بالا از امکانات خوبی هم بهره می برند اما عادت کرده اند به بد اخلاقی با بیمار و همراهانش!

پنجم جمادی الاول، روز ولادت حضرت زینب(س) است که در ایران این روز به علت مراقبت‌ها و پرستاری‌های آن حضرت از خانواده خویش و اسیران کربلا با عنوان پرستار نامگذاری شده است.

 وقتی پرستاران لباس سفید کار را برتن کرده اند عهدی بسته اند که  درد بیمار را بر درد خود اولویت داده  و از هر کاری که برای تسکین آلام دردمندان نیاز باشد، دریغ نکنند. پس بهتر است برای اینکه این عزیزان بتوانند به عهد خود وفادار باشند، اندکی از آلامشان بکاهیم تا تاب مقاوت داشته باشند.

کوثر بابایی