فرهنگ محافظت از بناهای تاریخی را در خود تقویت کنیم 

نوروز فرصتی برای گشت و گذار و سفر  است و در این میان دیدن آثار تاریخی شهرها و یا زیبایی های منحصر به فردی که خاص برخی از نقاط کشورمان است می تواند سفر را لذت بخش تر کند ، حتی ممکن است این دیدنی ها در شهر خودمان باشد و از داشتن آنها خرسند باشیم اما آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چقدر در  حفظ و نگهداری آنها کوشا بوده ایم ؟

تخریب یا آسیب رساندن به این آثار تاریخی

بسیاری از افراد، چه گردشگران و چه شهروندان، به‌طور کامل از اهمیت آثار تاریخی کشور آگاه نیستند و این بی‌اطلاعی باعث می‌شود که در بسیاری از مواقع، اقدام به تخریب یا آسیب رساندن به این آثار کنند. بسیاری از گردشگران بدون آنکه بدانند تخریب یک اثر تاریخی چه تبعاتی می‌تواند داشته باشد، اقدام به یادگار نویسی، کندن قطعات یا حتی برداشت بخش‌هایی از این آثار می‌کنند. در تعطیلات نوروزی ویدئوهای زیادی از برداشتن و بردن خاک‌های رنگی جزیره هرمز توسط مسافران در فضای مجازی منتشر شد که بازتاب‌هایی منفی به همراه داشت. خاک‌های رنگی هرمز حاصل میلیون‌ها سال تحولات زمین‌شناسی‌اند اما برای بسیاری از گردشگران، این خاک صرفاً یک سوغاتی است. چیزی که می‌توانند در شیشه‌ای کوچک نگه‌ دارند، حتی درگیری شدیدی میان بومیان هرمز و گردشگران نوروزی در یکی از سواحل جزیره رخ داد.در اصفهان نیز شاهد بروز برخی تخلفات و آسیب‌ به پل‌های تاریخی همچون سی‌وسه‌پل بودیم که فیلم یکی از آسیب‌ها، توسط گردشگران و دوستداران میراث فرهنگی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.

ایجاد آگاهی در جامعه، از مهم‌ترین راهکارها

فریبا هدایتی یک جامعه‌شناس فرهنگی است وی می‌گوید: یکی از دلایل عمده تخریب آثار تاریخی در ایران، ناآگاهی عمومی مردم است. این مسئله نه تنها در مورد گردشگران بلکه در بین شهروندان داخلی نیز مشاهده می‌شود. بسیاری از افراد هنوز اهمیت واقعی این آثار را درک نکرده‌اند. آن‌ها به‌جای درک ارزش‌های تاریخی و فرهنگی این بناها، تنها به‌عنوان یک شیء یا یادگاری از آن‌ها بهره می‌برند. از این رو، ضروری است که ما با استفاده از رسانه‌ها، آموزش و فرهنگ‌سازی در این زمینه، آگاهی مردم را بالا ببریم.او ادامه می‌دهد: در بسیاری از موارد، حتی گردشگران خارجی که به ایران سفر می‌کنند، به‌دلیل نبود تابلوهای اطلاع‌رسانی یا آموزش‌های پیش از سفر، نمی‌دانند که تخریب آثار تاریخی چه عواقبی دارد. این ناآگاهی در مورد آثار تاریخی، باعث می‌شود تا افراد بدون توجه به ارزش‌های فرهنگی، اقدام به تخریب یا آسیب رساندن به این آثار کنند. بنابراین، ایجاد آگاهی در جامعه، از مهم‌ترین راهکارهای مقابله با این پدیده است.

تخریب بدترین آسیب به بناهای تاریخی

این جامعه‌شناس فرهنگی،  فرهنگسازی را راهکار اصلی کمک به حل مشکل عنوان و خاطرنشان کرد: اولین جایگاه فرهنگ‌پذیری فرد درون خانواده و سپس در مدرسه است، آموزش صحیح والدین برای تربیت درست فرزندان و درج نکات آموزشی و معرفی میراث فرهنگی به عنوان یادگاران باارزش تاریخی و ملی می تواند به تربیت افراد با دیدگاه مناسب کمک کند.وی با بیان اینکه تخریب بناهای تاریخی از سوی ناآگاهان تاثیر منفی در دیدگاه گردشگران دارد، گفت: تخریب بدترین آسیب به بناهای تاریخی است و در تمام کشورها میزان حفاظت از آثار تاریخی بازمانده نشانه شعور یک ملت و عمق فرهنگی هر کشوری است. یادگاری نویسی با گچ یا زغال، خط کشی یا خط انداختن با چاقو و رنگ پاشی در نقاط مختلف بناهای تاریخی نشان ناآگاهی افراد است.