زخم پوش نوین آنتی باکتریال با گیاه آویشن ساخته شد

این زخم پوش نوین در درمان زخم‌های ناشی از جراحات و همچنین زخم‌های سوختگی قابلیت استفاده دارد. گفتنی است

محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به طراحی و ساخت زخم پوش نوین آنتی باکتریال با قابلیت رهایش عصاره گیاه آویشن شدند.

آذین رشیدی احمدی دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «طراحی و ساخت زخم پوش نوین آنتی باکتریال با قابلیت رهایش عصاره گیاه آویشن» گفت: در سال‌های اخیر پانسمان و زخم پوش‌های متعددی برای درمان زخم‌های ناشی از جراحات معرفی شده‌اند اما زخم پوشی که بتواند عملکرد ویژه‌ای در درمان زخم داشته باشد و به بهبود هرچه سریع‌تر و بهتر زخم بیماران کمک کند هنوز مورد توجه محققین و پژوهشگران سراسر دنیا است.

وی گفت: از سوی دیگر تأمین مواد صنعتی مورد استفاده در ساخت زخم پوش برای تولید آن در کشور تبدیل به معضلی جدی شده است؛ بنابراین، نیاز رو به افزایش کشور پیرامون زخم‌پوش‌های مؤثر در درمان انواع جراحات ما را بر آن ساخت تا به ساخت زخم پوشی تهیه شده از پلیمرهای طبیعی و عصاره گیاه آویشن با قابلیت تسریع روند درمان زخم بیاندیشیم.

رشیدی خاطر نشان کرد: اما در این طرح با بومی ساختن دانش ساخت چنین محصولاتی در داخل کشور عملاً کشور از نیاز به واردات چنین محصولاتی بی نیاز شده و زخم پوش به راحتی در دسترس بیماران قرار می‌گیرد.

وی اضافه کرد: همچنین با توجه به اینکه مواد مؤثره استخراج شده از گیاه آویشن به عنوان جزء اصلی این پژوهش در نظر گرفته شده است و کشور ایران در زمینه کشت این گیاه سرآمد است، امکان صادرات این محصول نیز وجود دارد.

به گفته این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر، پژوهش صورت گرفته و زخم پوش ساخته شده در صنعت مهندسی پزشکی و حوزه درمان زخم قابل استفاده است. محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به مزیت‌های رقابتی طرح گفت: کیفیت بالای محصول، قیمت تمام شده مناسب با توجه به مواد اولیه مورد استفاده، داشتن دانش فنی بومی و عدم تاثیری پذیری عوامل خارجی همچون تحریم‌ها بر فرایند ساخت محصول از مزیتهای رقابتی طرح به شمار می‌رود.

وی با اشاره به کاربردهای پروژه گفت: این زخم پوش نوین در درمان زخم‌های ناشی از جراحات و همچنین زخم‌های سوختگی قابلیت استفاده دارد. گفتنی است، سعید صابر سمندری عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر استاد راهنمای پروژه و کاووس رزمجوئی از همکاران طرح بوده‌اند. این پروژه در آزمایشگاه تحقیقاتی مواد مرکب (CRLab) پژوهشکده فناورهای نو دانشگاه صنعتی امیرکبیر به انجام رسیده است.