آنچه هیچ کس نمیخرید به مردم خودمان میفروشیم!

روزگاری بود که نفت کشورمان طرفداران زیادی داشت ، آن موقع ها یادم هست که روزی در یکی از جلسات اتاق بازرگانی شرکت کردم که قرار بود در این جلسه  پیشنهادات بخش خصوصی برای بهتر شدن اوضاع اقتصادی کشور شنیده شود در آن جلسه همه افراد فعال در بخش خصوصی پیشنهاد سهامداری افراد معمولی در […]

روزگاری بود که نفت کشورمان طرفداران زیادی داشت ، آن موقع ها یادم هست که روزی در یکی از جلسات اتاق بازرگانی شرکت کردم که قرار بود در این جلسه  پیشنهادات بخش خصوصی برای بهتر شدن اوضاع اقتصادی کشور شنیده شود در آن جلسه همه افراد فعال در بخش خصوصی پیشنهاد سهامداری افراد معمولی در خرید و فروش نفت را داشتند . نظر آنها این بود که افراد حقیقی نیز حق بهره وری از صنعت نفت را دارند و تنها نباید سود و عایدی نفت نصیب عده ایی خاص شود. البته آن روزها نفت ایران خریدار داشت و برخی از مسئولین حاضر نبودند به هیچ وجه  درآمد حاصل از آن را با مردم عادی تقسیم کنند و با این طرح مخالفت شد. از آن روز نزدیک به ۷ سال میگذرد و حالا دولت قصد فروش نفت را به مردم دارد. مردمی که این روزها شاهد آب شدن ارزش ریالهای خود هستند  به هر ریسمانی چنگ میزنند تا قدرت خریدشان از این کمتر نشود. چه بسا خود را مجبور به خرید نفت از دولت هم بکنند. خریدی که پولش را در این دولت میدهیم اما کالا و سودش را در دولت بعدی تحویل خواهیم گرفت و همین امر ریسک معامله را چندین برابر افزایش خواهد داد.

به دلیل تحریم فروش نفت ایران ، میزان صادرات کشورمان که تنها بر پایه نفت بود دچار شوک عجیبی شد و همین موضوع تراز تجاری کشور را منفی کرد. منفی شدن تراز تجاری برابر است با کاهش شدید بودجه کشور . دولت برای برون رفت از این اوضاع دو راه بیشتر ندارد یا اینکه توافق کند با کشورهای دیگر و یا اینکه بودجه  نفت فروش نرفته را از محل دیگر تامین کند. راه اول که با وجود  قرار داد های ناقص  و پر از عیب در مراحل قبلی به کلی بسته شده است و اگر دولتیان هم راضی به مذاکره باشند مردم دیگر حاضر نیستند بیش از این به شغال( کشورهای تحریم کننده) باج دهند. راه دوم میماند و مردم و دولت و هزاران بشکه نفتی که مانده روی دست دولت! از طرفی مردم به دلیل نارضایتی از کاهش قدرت خرید و ارزش پول کشور حاضر هستند کود بخرند اما پول نگهداری نکنند. همین امر باعث می شود بازار های مختلف این سرمایه های خرد و سرگردان را به سمت خود جذب کنند. از یک سو بازار مسکن برای سرمایه های دانه درشت برنامه ریزی کرده است و از سوی دیگر بازار طلا و دلار و بورس که همه رنج سرمایه ای در خود جای می دهد. دولت نیز در این بین دست به کار شده و قصد فروش نفت به مردم را دارد.

در حالی که دولت قادر نیست به‌دلیل تحریم‌های ظالمانه آمریکا نفت خود را بفروشد، با نگاهی به آینده نفت کشور را پیش‌فروش می‌کند و کسانی که باور دارند در دو سال آتی هم امکان فروش نفت هست و هم قیمت ریالی آن نسبت به قیمت نقدی امروز مناسب است، اقدام به خرید اوراق پیش‌فروش می‌کنند. دولت برای آنکه اطمینان بیشتری را نیز به سرمایه‌گذاران دهد، قرار است تا حداقل سود بانکی دو ساله را نیز برای آنان تضمین کند تا در صورت افت ارزش ریالی نفت، آنان متضرر نشوند.

البته هنوز هم برخی از مسئولین به خصوص مجلسیان ، این امر را غیر قانونی میدانند   زیرا به گفته آنان مجوز فروش اوراق سلف نفت باید در بودجه سال ۹۹ به تصویب مجلسیان می رسیده که این امر محقق نشده است و فروش اوراق بدون مجوز، غیرقانونی است. باید دید دولت می تواند بدون رضایت مجلس نفت را به مردم بفروشد یا این پروژه مسکوک خواهد ماند.