چالش‌های پنهان تابستان معلمان اصفهان

فرا رسیدن تابستان برای بسیاری از اقشار جامعه، یادآور استراحت و تجدید قواست، اما برای معلمان استان اصفهان این فصل غالباً با مشغله‌های فراوان کاری، فشارهای روانی و چالش‌های معیشتی گره خورده است. به گزارش اخبار اصفهان ; در حالی که قانون، تعطیلات سه‌ماهه تابستانی را برای جامعه فرهنگیان پیش‌بینی کرده است، اما واقعیت اجرایی این دوران، تصویری متفاوت و پردغدغه‌تر را به نمایش می‌گذارد.

تابستان معلمان اصفهان و پشت پرده تعطیلات رسمی پرمشقت

فصل تابستان برای معلمان اصفهان، برخلاف تصور عمومی، نه تنها زمان استراحت نیست، بلکه دورانی پر از مسئولیت‌های غیرکلاسی و وظایف اداری طاقت‌فرساست. حضور اجباری در جلسات ضمن خدمت، برنامه‌ریزی دقیق برای سال تحصیلی آینده، ساماندهی سوابق و پرونده‌ها، و پیگیری مداوم امور ارزشیابی‌ها، عملاً تعطیلات تابستانی معلمان را به دورانی پرتلاش و فشرده تبدیل کرده است. این حجم بالای کار، با توجه به نابرابری دستمزد و تلاش، منجر به نارضایتی و احساس بی‌عدالتی در میان قشر زحمتکش معلمان شده است.

فشارهای روانی و تهدیدات امنیتی در مناطق کمتر برخوردار

یکی از ابعاد نگران‌کننده وضعیت معلمان، به‌ویژه در مناطق محروم و کم‌برخوردار استان اصفهان، فشار روانی و امنیتی ناشی از محیط کاری نامناسب است. فعالیت در مناطقی با سطح فرهنگی پایین، مواجهه با رفتارهای نامناسب و دشواری‌های اجتماعی، آرامش روانی و امنیت ذهنی معلمان را به شدت تهدید می‌کند. این شرایط، که اغلب نادیده گرفته می‌شوند، تأثیر مستقیم و منفی برسلامت روان معلمان و در نهایت بر کیفیت آموزش دارد.

بحران انتقال معلمان؛ اولویت‌دهی ناعادلانه به سهمیه‌های خاصسامانه انتقال معلمان در اصفهان، به جای تسهیل جابه‌جایی، به مانعی برای بسیاری از فرهنگیان تبدیل شده است. متأسفانه، این سامانه عمدتاً به نفع معلمان دارای سهمیه ایثارگری عمل می‌کند و سایر معلمان، به‌ویژه معلمان خانم مجرد، را با محدودیت‌های شدیدی مواجه می‌سازد. این وضعیت، که با اصل عدالت آموزشی در تضاد آشکار است، باعث ماندن اجباری معلمان در مناطق نامطلوب و دور از محل سکونتشان می‌شود.

تبعیض سیستماتیک علیه معلمان مجرد ؛ انگیزه یا سرخوردگی؟

یکی از تلخ‌ترین جنبه‌های نابرابری در سیستم آموزش‌وپرورش، تبعیض علیه معلمان مجرد است. در حالی که معلمان متأهل، حتی با سختی‌های فراوان، امکان انتقال را دارند، معلمان زن مجرد، فاقد هرگونه پشتوانه یا حمایت خانوادگی، مجبور به تحمل شرایط کاری دشوارتر در مناطق دورافتاده هستند. این تبعیض آشکار، نه تنها ناعادلانه است، بلکه به شدت انگیزه و روحیه این قشر از معلمان را تضعیف می‌کند.

اولویت‌دهی غیرمنصفانه؛ سابقه کاری در برابر وضعیت خانوادگی

فرآیندهای سازماندهی و انتقال معلمان، به شکلی نگران‌کننده، امتیازات ناچیزی به سابقه کاری، تخصص و عملکرد حرفه‌ایاختصاص می‌دهند و در مقابل، وضعیت تأهل و داشتن فرزند را به معیارهای اصلی تبدیل کرده‌اند. این رویکرد ناکارآمد، باعث شده تا معلمان متعهد و باتجربه، صرفاً به دلیل نداشتن شرایط خانوادگی مطلوب، در اولویت‌های پایین‌تر قرار گیرند. این امر، نه تنها عدالت شغلی را مخدوش می‌کند، بلکه مانع رشد حرفه‌ای معلمانو بهبود نظام آموزشی می‌شود.

ابهام در تفاوت‌های نواحی آموزشی و قوانین سلیقه‌ای انتقال

یکی از پرسش‌های اساسی معلمان این است که چرا تفاوت‌های میان نواحی آموزشی، توجیه‌کننده محدودیت‌های شدید در انتقال معلمان نیست؟ معلمان بر این باورند که کیفیت آموزش باید در همه مناطق یکسان باشد و تفاوت‌ها باید صرفاً به امکانات رفاهی محدود شود. قوانین فعلی، که به نظر سلیقه‌ای و غیرشفاف می‌آیند، فضای ناامنی و نارضایتی را در میان فرهنگیان تشدید کرده و مانع از توزیع عادلانه نیرومی‌شود.

تأثیرات مخرب فشارهای کاری بر کیفیت آموزش و یادگیری

فشارهای کاری مداوم، محدودیت‌های انتقالی و نبود امنیت روانی، به طور مستقیم بر رضایت شغلی معلمان و در نهایت برکیفیت آموزش تأثیر منفی می‌گذارد. معلمانی که در چنین شرایطی مشغول به خدمت هستند، نمی‌توانند بهترین عملکرد خود را ارائه دهند، که این امر آسیب جدی به فرایند یاددهی-یادگیری وارد می‌کند و مانع از دستیابی به اهداف آموزشی می‌شود.

اصلاحات مدیریتی و سیاست‌گذاری؛ کلید حل مشکلات معلمان

ریشه بسیاری از مشکلات فعلی، نه کمبود نیرو، بلکه ضعف مدیریت، نبود برنامه‌ریزی استراتژیک و نابرابری‌های محسوس در فرایندهای اداری است. برای حل این معضلات، ضرورت دارد تا فرایندهای انتقال معلمان تسهیل شود و امتیازات علمی، تخصصی و تجربه کاری در اولویت قرار گیرد. کاهش تبعیض‌های خانوادگی و ایجاد فضایی عادلانه، انگیزه معلمان، به‌ویژه معلمان جوان و مجرد، را افزایش داده و به ارتقای کیفیت آموزش کمک شایانی خواهد کرد.

معلمان استان اصفهان، علیرغم مشکلات معیشتی، حجم بالای مسئولیت‌های تابستانی و محدودیت‌های فراگیر در انتقال ، همچنان با تعهد به رسالت آموزشی خود پایبندند. تعطیلات تابستانی که باید فرصتی برای بازیابی توان جسمی و روانی معلمان باشد، عملاً به دورانی پرکار و طاقت‌فرسا بدل شده است. تبعیض‌ها و اولویت‌بندی‌های ناعادلانه در انتقال ، به‌ویژه علیه معلمان مجرد و بدون در نظر گرفتن سوابق ارزشمند، نیازمند اصلاحات اساسی مدیریتی و سیاست‌گذاری در وزارت آموزش‌وپرورش است.

مطالبه اصلی معلمان، ایجاد عدالت آموزشی، تسهیل در انتخاب محل خدمت امن و مناسب و ارزش‌گذاری واقعی بر تخصص و سابقه کاری است.
تنها با رفع این چالش‌ها و ایجاد رضایت شغلی می‌توان به ارتقای کیفیت آموزش و پیشرفت نظام تعلیم و تربیت در استان اصفهان و سراسر کشور امیدوار بود. این خواسته، باید همواره در صدر اولویت‌های مسئولان امر قرار گیرد.