فرصت ها آنچنان در گذر هستند که برخی مواقع باورمان نمی شود، این ما هستیم که بزرگ شده ایم، تحصیلاتمان به اتمام رسیده، ازدواج کرده ایم و بچه هایمان اکنون به مدرسه می روند. هنوز اول مهر که می شود حس میکینیم باید آماده بشویم و به مدرسه برویم و یا با آمدن بوی بهار منتظر پیک نوروزی هستیم و تابستان منتظر تعطیلات تابستانی! غافل از اینکه دیگر سالهاست پیک نوروز به بچه ها نمی دهند و ما هنوز در کودکی خودمان مانده ایم . این فرصت ها برای هر فردی می آید و میگذرد و تنها برایمان ای کاش هایی می ماند که در بیشتر موارد قابل جبران نیست. ای کاش، ای کاش و ای کاش