همه چیز از روزی شروع شد که خبرنگار شدم

همه چیز از روزی شروع شد که نگاه‌مان تغییر کرد، همه چیز از روزی شروع شد که خبرنگار شدم. اصلاً همه چیز از روزی شروع شد که دست به قلم شدم. حالا که دست به قلم هستیم هم، نوشتن و گفتن از خودمان سخت می‌شود.

به گزارش وب سایت خبری اخبار اصفهان ، نام‌مان را هم گذاشته‌اند بر هفدهمین روز از پنجمین ماه سال، روزی به نام خبرنگار، روزی به نام ما که هر روز این تقویم ۱۲ ماهه را قلم می‌زنیم. اصلاً انگار در میان همه سوژه‌های خبری، گزارش‌ها و تیترها، عکس‌هایی که هر روز با آنها سر و کار داریم، نوشتن و گفتن از خودمان سخت می‌شود؛ خیلی سخت.

چه بسیار اتفاقات خوب و بدی که دیدیم، چه گزارش‌هایی که نوشتیم و چه گره‌هایی که با قلم زدن ما باز شد. برای همه نوشتیم، اما در بازگو کردن گلایه‌ها، مشکلات و دردهای خودمان، انگار قلم‌مان هرگز پیش نمی‌رود. ما خودمان را فراموش کرده‌ایم در دنیای تیتر و خبر، در دنیای وارونگی‌ها. شاید هم عادت کرده‌ایم به ندیدن خودمان. اصلاً انگار خودمان شده‌ایم همان قلم، همانی که می‌نویسد و می‌ماند.

حالا که فکرش را می‌کنم می‌بینم چه خوب که اینگونه باشد، چرا که ما هر روز به رشته تحریر درمی‌آییم، در میان نوشته‌های خودمان.

ما خبرنگاران در دنیای تیترها حس می‌شویم، می‌مانیم و جاودانه‌ایم تا زمانی که قلم می‌نویسد؛ هستیم و این بهترین راه بودن است.