محمد همسفر یتیمان، همسفره فقیران

در روزگاری که محرومان در حاشیه شهرها فراموش می‌شدند و صدای فقرا به جایی نمی‌رسید، پیامبری آمد که دست نوازشش بر سر یتیمان و دل‌های شکسته، بزرگ‌ترین امیدشان شد. محمد جامعه‌ای را بنا نهاد که در آن کرامت انسان، بر ثروت و نسب مقدم بود.

سفره‌اش همواره برای فقرا گشوده بود

حضرت محمد مصطفی(ص) نه تنها پیام‌آور وحی بود، بلکه پناهگاهی برای کسانی بود که هیچ پناهی نداشتند. او هرگاه کودکی یتیم را می‌دید، در آغوش می‌گرفت و با مهربانی صورتش را می‌بوسید و چه شیرین است  یتیمان را از احساس تنهایی بیرون آوردن و به آنان کرامت بخشیدن و این بالاترین نشان انسانیت است. پیامبر(ص) هیچ‌گاه اجازه نمی‌داد فقر، عزت انسان‌ها را لکه‌دار کند. سفره‌اش همواره برای فقرا گشوده بود و گاه خودش گرسنه می‌ماند تا کودکی محروم، نانی در سفره‌اش داشته باشد. محمد ساده می‌زیست تا فاصله‌ای میان خود و نیازمندان نیفتد.

سبک زندگی پیامبر الگویی بی همتا

در نگاه او، فقیر و غنی، برده و آزاد، هیچ تفاوتی نداشتند او بردگان را برادر می‌نامید و سفارش می‌کرد لباس و خوراکشان همچون دیگران باشد. محمد جامعه‌ای را بنا نهاد که در آن کرامت انسان، بر ثروت و نسب مقدم بود.
پیامبر خوبی ها مدافع حقوق محرومان بود و سبک زندگی او خود درسی بود برای یارانش و حالا بعد از گذشت هزاران سال همچنان این سبک زندگی الگویی بی همتا است .

سهمی از عدالت و عشق

هرکس که از بی‌پناهی رنج می‌برد، می‌دانست در نگاه مهربان محمد، سهمی از عدالت و عشق خواهد یافت و امروز، وقتی به زندگی اجتماعی پیامبر(ص) می‌نگریم، می‌بینیم که او نه تنها در مسجد و محراب، بلکه در کوچه‌های مدینه و کنار فقرا، رسالتش را معنا می‌کرد. او پیامبری بود که صدای بی‌صداها شد و دل‌های بی‌پناه را در آغوش گرفت ،  الگویی که اگر دوباره در جامعه ما زنده شود، دیگر هیچ محرومی تنها نخواهد ماند.