نخستین جایزه ملی سلامت ویژه کرونا ویروس

یادداشتی برای آنها که نیامدند
” نخستین جایزه ملی سلامت ویژه کرونا ویروس” چگونه گذشت؟
ای هیچ، برای هیچ، برهیچ ، مپیچ…

“امروز پنج شنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۹ مصادف با عید مبعث حضرت رسول اکرم(ص) است، مرکز همایش های بین المللی اصفهان سیتی سنتر وآئین اختتامیه نخستین جایزه ملی سلامت و توسعه ویژه کرونا ویروس که به همت سازمان های نظام پزشکی استان اصفهان به اجرا درآمده است.

قرار است در این مراسم علاوه بر تجلیل از برگزیدگان جشنواره، از خانواده‌های شهدای مدافع سلامت و پزشکان دوران دفاع مقدس نیز قدردانی شود.
انصافا پروتکل های بهداشتی به خوبی و دقیق رعایت شده و مراسم نیمه حضوری است. حضور دست‌اندرکاران برنامه اعم از مدیران و کارکنان با لباس متحدالشکل و حفظ فضای معنوی جهت رعایت احترام خانواده های داغدیده شهدای سلامت از نکات برجسته این جشنواره است. سالن به زیبایی آراسته شده و مزین به تصاویر تعدادی از شهدای مدافع سلامت هم می باشد. البته جلسه با حدود نیم ساعت تاخیر برگزار شده که ظاهراً دلیل آن بدقولی قاری قرآن کریم جهت شروع برنامه است که آخرش هم نیامد.

کلیپ های زیبا و پرمحتوایی در بخش های مختلف برنامه درحال نمایش است. حضور پررنگ اصحاب رسانه با رعایت محدودیت های کرونایی و امکان تماشای زنده این برنامه برای همگان آن را جذاب تر کرده، سخنرانی ها یکی پس از دیگری در حال انجام است و تقدیر و تجلیل های منظم نیز.اهدای تندیس سیمرغ درمانگر که برای ما ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد به همراه اهدای حمایل پرچم جمهوری اسلامی ایران حاکی از سلیقه گردانندگان برنامه است. اینکه تعدادی از برگزیدگان از جمله اصحاب رسانه برای تقدیر از مدافعان سلامت جوایز خود را به کاردرمان تقدیم کردند هم حرکتی بسیار جالب و مورد توجه می باشد.

نخستین جایزه ملی سلامت ویژه کرونا ویروس

تا فراموش نشده بگویم که برخی از مدعوین از حدود یک ساعت قبل از شروع برنامه در سالن حضور پیدا کرده اند. این را هم اضافه کنم که اُسقُف پیشوای مذهبی ارامنه اصفهان و جنوب ایران با لباس مخصوص و آقای تومانیان نایب رئیس شورای خلیفه‌گری ارامنه اصفهان از ابتدای برنامه تا این لحظات پایانی در جلسه حضور دارند که همدلی و ارتباط خوب با هموطنان مسیحی را نشان می دهد.

القصه، اختتامیه ای به این مهمی رو به پایان است و هرچه چشم می اندازم نه خبری از نمایندگان اصفهان درمجلس شورای اسلامی است و نه مسئولین مذهبی، سیاسی و دانشگاهی حتی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. هرچند به قول دوستی نبودنشان چیزی از ارزش و ابهت برنامه کم نکرده است. البته علت را از مسئولان اختتامیه جویا شدم می گویند” تمامی آن ها دعوت شده اند ولی شاید به دلیل شرایط کرونایی از حضور خودداری کرده اند”.
راستش به قول معروف این دلایل درکتم نمی رود و ذهنم پر از سوالات متعدد است. مگرنه اینکه در این غوغای اندوه و خستگی مدافعان سلامت حداقل کاری که می توانیم انجام دهیم تشکر از آن هاست؟ تقدیر از خانواده های شهدایشان است؟ ساعت برگزاری جلسه هم که بعد از ظهر تعطیل درنظرگرفته شده و بهانه هیچ جلسه رسمی هم درمیان نیست.

درگوشی به خودم می گویم” شاید عزیزان درخواب ناز بعد از ناهار به سرمی برند شاید هم دارند تعهدشان به شعاردرخانه بمانیم را بیش از پیش عملیاتی می کنند… اما سراغ دارم که دربسیاری از محفل های کم اهمیت تر اما خاص، هم خودشان و هم همپایانشان با اشتیاق فراوان شرکت می کنند.

نمی دانم شاید عقل من به بعضی از امور سیاسی قد نمی دهد و خب شاید دیگر برایشان مهم نیست که دراین چندماه باقی مانده چه اتفااقی می افتد…اما یک سوال دیگر، عجیب ذهنم را درگیرکرده، آخر جناب استاندار که خودش هم پزشک است و بعد از پایان کار دوباره باید به دانشگاه برگردد چه؟ او چرا به این مراسم که ویژه خودشان است نیامده؟؟

پیش خودم می گویم” عجب دنیایی است، برای افتتاح فلان مرکز خاص در وسط یک روز کاری تعدادی از مدیران استانی سراسیمه شرکت می کنند ولی در چنین مراسمی که درتاریخ کرونای ایران ماندگار شد نه.

البته یادم آمد، سال پیش هم مراسم روز پزشک به بهانه حضور گروه کنسرت، توسط افراد ناشناس برهم زده شد که درمورد آن هنوز سوال های بی جواب زیادی وجود دارد…بماند، گفتم نکند مسئولین استان اصفهان با حوزه سلامت میانه خوبی ندارند. الله اعلم.

اما آنچه که مشخص است اینکه، یابرخی از مسئولان فقط عنوان مسئول را یدک می کشند و هنوز با خودشان در بلاتکلیفی به سرمی برند یا نه، آن ها خوب هم می دانند ولی ما دوریالی مان کج است.

نخستین جایزه ملی سلامت ویژه کرونا ویروس

… به هرحال خواستم یک نکته را فرزندانه خدمتشان تاکید کنم:

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ برهیچ مپیچ
دانی که پس از مرگ چه ماند باقی؟
عشق است و محبت است و باقی همه هیچ.

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
دانی که پس از مرگ چه ماند باقی
عشق است و محبت است و باقی همه هیچ

دریاوفایی