بیماری گراسکوفوبیا در بین مسئولان ایرانی

یکی از مهم ترین مشکلاتی که بارها بازگو شده است پیر شدن برخی مسئولان ایرانی و یا بهتر بگوییم واگذاری سمت ها به افراد مسن است. البته از مهم ترین دلایل این امر می تواند داشتن تجربه باشد اما به نظر می رسد علاوه بر تجربه ، ترس از پیری یا همان گراسکو فوبیا  نیز دلیلی بر عدم کنارگیری برخی از مسئولان باشد. زیرا اگر صحبت از داشتن تجربه است که این افراد به راحتی میتوانند تجربیات خود را به نسل های بعد از خود انتقال دهند و به عنوان افراد ناظر نه مجری در صحنه حضور داشته باشند.

پیری در فرهنگ ما نشانی از خردمندی و با تجربگی بوده و حتی افراد در دعاهای خود برای دیگری از اصطلاح “الهی پیر شوی” استفاده می کنند. که نشان از آرزوی آنان برای رسیدن به مرحله دلنشین تجربه ها و پختگی‌های دوران پیری است. اما وقتی این مفهوم جای خود را به ضعف،سستی و ناتوانی جسمانی می‌دهد، فرد پیر شدن را مساوی با از دست دادن جایگاه اجتماعی و توانمندی های جسمانی خود برای خانواده و بازار کار تلقی می کند؛ بنابراین از پیری می ترسد.ترس از این برهه از زندگی،وابستگی بسیار مستقیمی دارد به معنا و مفهومی که از پیری در ذهن ما متبادر می شود و متاسفانه این مفهوم در چهار بعد زیستی، روانی، اجتماعی و فرهنگی تغییر منفی داشته و همین تغییر در مفهوم پیری است که افراد را به هراس از پیری کشانده است.

اسم شرکت آمازون و مدیر آن جف بزوس برای بسیاری از ما آشناست و همه این فرد را یکی از موفق ترین مدیران جهان میدانند اما او در اقدامی نا متعارف  سکان بزرگ‌ترین خرده‌فروشی آنلاین جهان را پس از ۳۰ سال به یکی از معاونانش واگذار می‌کند و با در اختیار گرفتن یک سمتی تحت عنوان رئیس اجرایی در آستانه ۶۰ سالگی از مسوولیت‌های اجرایی آمازون فاصله می‌گیرد. کناره‌گیری جف بزوس جهان تکنولوژی را با شوک روبه‌رو کرد. به گفته مدیر مالی آمازون اندی جسی مدیرعامل جدید آمازون یک فرد آینده‌نگر و یک مدیر عملیاتی قوی است. او کسی است که از سال ۱۹۹۷ در آمازون بوده و مدیران و سهامداران آمازون انتظار دارند روزهای موفق این شرکت در دوره مدیریت‌ او نیز ادامه یابد.  جف بزوس در نامه‌ای که خطاب به کارکنانش نوشته، تاکید کرد که مدیریت آمازون یک مسوولیت عظیم است و انرژی زیادی می‌طلبد. وقتی چنین مسوولیتی داشته باشید به سختی می‌توانید به سایر امور رسیدگی کنید. در واقع او با این صحبت نشان داده که به غیر از کارکردن زندگی جنبه های دیگر هم دارد که باید به آن توجه کرد.

معدل سنی دولت یازدهم نشان می دهد که کابینه حسن روحانی با میانگین ۶۰ سال دولت نسبتا با تجربه ای است و از وزیران ، معاونان و مشاوران با تجربه و کارکشته ای بهره می برد اما متاسفانه شرایط به گونه ای رقم خورد که مردم احساس کنند در برخی موارد اگر مسئولان جوان تر بودند بهتر میتوانستند از پس امور برآیند.

البته نوک پیکان ترس از پیری را نمیتوان تنها به سوی دولت اشاره کرد بلکه افراد عادی و غیر دولتی نیز با این ترس آشنا هستند. پدری که با وجود اینکه اذعان دارد همه اموالش متعلق به فرزندانش است اما حاضر نیست در کوچکترین امور کاری اش نظر آنها را بپرسد ، کارخانه داری که با وجود سن بالا برایش ارتباط برقرار کردن به زبان های دیگر سخت است اما حتی حاضر نیست به حرف مترجم خود در امر صادرات توجه کند و خود را از بازار های جهانی دور کرده است و میلیون ها نفر دیگر که در ایران زندگی میکنند و حتی حاضر نیستند انتخاب رنگ در خانه را به نسل بعد از خود بسپارند همه از بیماری گراسکوفوبیا رنج می برند.