باختیم ولی…

تیم ملی فوتبال ایران در فینال مسابقات کافا در آخرین لحظات به مصاف ازبکستان رفت و با شکست یک بر صفر، عنوان قهرمانی‌اش را از دست داد. با وجود تجربه قهرمانی در دوره پیشین، شاگردان امیر قلعه‌نویی این بار روندی معکوس را پیش گرفتند که نکات قابل تأمل و درس‌آموزی به همراه داشت.

سقوط در آخرین لحظات؛ چرا کافا بی‌ثمر بود؟

به گزارش اخبار اصفهان تیم ایران پس از حضور در فینال، این بار مغلوب برابر ازبکستان شد و فرصت دفاع از جام را از دست داد. این شکست که در شرایطی رخ داد که ازبک‌ها حضور در جام جهانی را تجربه می‌کنند، نشان‌دهنده چالش‌های فنی و استراتژیک تیم ملی بود و سوالات جدی را درباره روند تمرینات و برنامه‌ریزی‌های فدراسیون مطرح کرد. اگرچه سطح پایین رقابت‌ها تا حدودی اهمیت نتیجه را کاهش می‌دهد، اما عملکرد تیم ملی و روشی که قلعه‌نویی برگزیده، نیازمند بازنگری اساسی است.

کیفیت فنی و ثبات اندک در نمایش‌ها

غلبه بر حریفان ضعیف گروهی نظیر افغانستان، هند و تاجیکستان باعث شد برخی تصور اشتباهی از قدرت تیم پیدا کنند؛ اما گل دریافت شده از افغانستان و تساوی ۲-۲ مقابل تاجیک‌ها نگرانی‌های موجود درباره نبود ثبات فنی و افت و خیزهای فراوان در بازی‌ها را مجددا هویدا کرد. این موضوع ریشه‌دار است و از زمان مسئولیت قلعه‌نویی هم تغییری نکرده، در حالی که انتظار می‌رود تیم ملی نمایش منسجم‌تر و قابل اتکاتری ارائه دهد.

ضرورت بازنگری در انتخاب تورنمنت‌ها و رقبای آماده

انتقادهای گسترده پیرامون حضور در تورنمنت نسبتاً سطح پایین کافا به دلیل ضعف در برنامه‌ریزی و تأمین حریفان آماده و آماده‌سازی‌های مناسب، مطرح است. در شرایطی که تیم‌های رقیب در بازی‌های تدارکاتی و رسمی با حریفان قوی رویارو می‌شوند، انتخاب کافا چندان کمک‌کننده نبود. بازی فینال با ازبکستان، هرچند محک خوبی بود، به علت اخراج زودهنگام بازیکن کلیدی و کاهش نفرات به ۱۰ نفر، فرصت کامل محک زدن تیم فراهم نشد.

چالش‌های دفاعی و تأثیر کمبود نفرات

در بازی فینال با ازبکستان، تیم ملی ۱۲۰ دقیقه با یک بازیکن کمتر به دفاع پرداخت، موضوعی که نشان از استقامت بدنی داشت ولی در نهایت ضعف‌های ساختار دفاعی را عیان کرد. فروپاشی خط دفاعی در دقایق پایانی، نقطه ضعف جدی تیم محسوب شد که جبران آن بدون اصلاحات ساختاری و تاکتیکی ممکن نیست.

ضرورت طرح‌های نوین و اصلاحات اساسی

شکست در تنها مسابقه‌ی شاخص تورنمنت، بار دیگر تاکید کرد که بخش‌های فنی، مدیریتی و ساختاری تیم ملی به بازنگری جدی نیاز دارند. ترکیب نفرات، نوع تمرینات، تاکتیک‌های دفاعی و حمله، و حتی سیاست‌های انتخاب رقابت‌ها باید به روز‌رسانی شود تا تیم ملی در سطوح بالاتر و رقابت‌های سخت‌آزموده، نشان‌دهنده پیشرفت واقعی باشد.