اصفهان پتانسیل خوبی برای حل مشکلات اقتصادی کشور دارد؛ اما…

«اصفهان توانمندی و پتانسیل های خوبی برای حل بسیاری از مشکلات اقتصادی کشور را دارد», این صحبتی است که وزیر میراث فرهنگی در نشستی که با مجمع نمایندگان استان اصفهان و استاندارش داشت مطرح کرد. صحبتهایی که از جنس دلخوشی و امید است اما چه سود که سالهاست دیگر خوش گویی هیچ وزیر و مسئولی نه حال نذار این کهنه دیار را خوب می کند و نه صدای مطالبه شهروندانش را خاموش.

شکی نیست که این دیدگاه سیدرضا صالحی‌امیری، دور از ذهن نبوده و نخواهد بود اما برای آن زمانی مصداق داشت که نصف جهان را به معنای واقعی می شد در اصفهان تماشا کرد، نه اکنون که دیگر جانی در بدن ندارد یا بدون تعارف بگوییم« با اصفهان ستیزی ها، ضربات مهلکی بر این تکه از ایران وارد کردند که مغول ها با حملاتشان به ایران انجام ندادند».

وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در این دیدار همانند وزرای گذشته و سایر مسیولان ارشد کشوری، صحبت های نمایندگان و استاندار که درباره مهم‌ترین دغدغه‌ها و چالش‌های حوزه میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی این استان بوده را با دقت شنیده و صحبت هایی مسرت بخش هم داشته است اما آنچه که امروز ساکنان اصفهان و صنایع فعال از جمله حوزه گردشگری و صنایع دستی آن، مطالبه دارند عمل و اجراست وگرنه چه بسیار سفرها و قول و قرارهای مکتوب شده ای که در زوم کن ها خاک خورده می شود.

او نیز بر اهمیت سفرهای دوره‌ای تاکید کرده و گفته است«در سفرهای ادواری، تلاش ما بر این است تا مجموعه‌ای از مسائل هر استان را با حضور نمایندگان آن منطقه بررسی کنیم و پس از جمع‌بندی، برای اجرای آن‌ها برنامه‌ریزی انجام دهیم. هدف ما این است که مصوبات این نشست‌ها حداکثر تا یک سال آینده عملیاتی شوند»؛ اما سوال شهروندان و مشخصا هنرمندان صنایع دستی و فعالان حوزه گردشگری این است که؛ چرا این همه وزیر و معاون که می آیند مشکلات را می بینند و می شنوند ولی مشکلی حل نمی شود؟؛ ضمن اینکه اصفهان بدون زاینده رود، اصفهان بدون آب و هوای سالم، اصفهان فرونشسته در فروچاله ها، اصفهان محروم مانده از مدیران کارآمد و دلسوز و هفتادمن مثنوی پر درد دیگر، چگونه می تواند حلال مشکلات اقتصادی کشور باشد؟؛ البته اگر معجزه ای شود و دست غیبی پیدا شود و دردهای مزمن اصفهان را شفا دهد».

و در همین گیر و دار دید و بازدید و خوش و بش کردن ها، بد نیست به این پرسش هم پاسخ داده شود که« از انبوه مصوبات قبلی چه خبر؟ چه تعداد از آن ها اجرا شده و چرا همچنان این حوزه با مشکلات عدیده ای مواجه است که بر کسی پوشیده نیست و از تکرار آن ها صرفنظر می شود.»

البته صالحی امیری به تفویض اختیاراتش به استان‌ها اشاره کرده و گفته است« در ابتدای مسئولیتم، موضوعات مختلف را به استان‌ها تفویض کردیم. در نشست با استانداران نیز تأکید شد که اختیارات، به‌جز مواردی که قانون‌گذار تعیین کرده، به استانداران واگذار شود. بنابراین، مصوباتی که در جلسات استانی به تأیید استاندار برسد، از حمایت وزارتخانه برخوردار خواهد بود».

جناب وزیر، بابت تفویض اختیار دستتان درد نکند خصوصا اینکه انصافا اینبار استاندار اصفهان سکان داری متعهد و دلسوز تمام عیار است، اما خبر دارید که در سایر لایه های مدیریتی چه می گذرد و اعتباراتی که مثلا در همین حوزه صنایع دستی و میراث فرهنگی و گردشگری اختصاص داده می شود چگونه و چه اندازه در مسیر خودش صرف می شود؟.

از چرتکه نظارت هایتان و پستوهایی که باعث می شود یک هنرمند جوان و تازه نفس صنایع دستی که نه پارتی دارد و نه پولی برای ریخت و پاش های اداری، انگیزه اش را از دست داده و بعضاً راهی کشورهای دیگر شوند هم بگویید. که البته این قصه پر غصه اغلب فعالان حوزه صنایع دستی در سراسر کشور است.

وزیر میراث فرهنگی تاکید کرده است که« این شهر نماد فرهنگ، تاریخ و تمدن ایران است و به توجه ویژه مسئولان در تمامی سطوح نیاز دارد»‌. بله، جناب امیری همین طور است که عنوان کردید و چه کسی است که نداند که نه تنها اصفهان بلکه سرزمین ایران، سرای تمدن و فرهنگ و هنر است اما کلاهتان را قاضی کنید که حداقل در همین حوزه، کم و کیف عملکردهای رفع موانع چگونه بوده است؟؛ که اگر مطلوب بود، همچنان دچار بن بست های مدیریتی نبودیم و چالش های گوناگون نفس هنرمندان و فعالان این عرصه را به شماره نمی انداخت.

به طور حتم بنا به یادآوری شما «حفظ و احیای میراث‌فرهنگی نه‌تنها پاسداری از هویت ملی ماست، بلکه می‌تواند زمینه‌ای برای رونق گردشگری و توسعه پایدار اقتصادی باشد»؛ اما جناب وزیر، به قول خودتان« باید تمامی دستگاه‌ها در این مسیر، همراه و هم‌صدا باشند»؛ نه اینکه به قول رییس جمهور هرکسی ساز خودش را بزند و سدی در مقابل مرتفع شدن مشکلات بسازد.

القصه؛ صالحی امیری وزیر میراث فرهنگی هم به اصفهان آمد و گفتگو های بسیاری صورت گرفت و رفت، اما ناگفته هایی همچنان باقیست… .