اصفهان دیگر زیبا نیست؛ بلکه یک کارخانه‌ای آلوده است

بدون تعارف بگوئیم، اصفهان شهری که روزگاری به اذعان سازمان جهانی گردشگری، فقط متعلق به یک مردم و سرزمین نبود، اکنون دیگر چندان آن رونق و حال و هوای دوست‌داشتنی را ندارد. اینکه چه بر سر اصفهان گذشت و چه کسانی با ذره‌ذره آب – خاک – هوا و زیبائی‌هایش چه کردند قصه‌ای پرتکرار است و بی‌حاصل. مرثیه مصیبت این کهنه دیار نیز همانند تاریخچه‌اش، بر صفحات تاریخ نقش‌بست و دنیا هم دیگر براین رسوایی بی‌تدبیری‌ها، صحه می‌گذارد. با این‌همه، هنوز اندک امیدی در دل شهروندانش سوسو می‌زند که شاید با روی کار آمدن دولت و مجلسی جدید، معجزه‌ای هرچند کوچک رخ دهد و اصفهانِ بیمار، شفا یابد. اما این امیدواری‌ها چه اندازه به واقعیت منجر خواهد شد؟ اسماعیل سیاوشی نماینده این شهر در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار اخبار اصفهان پاسخ‌هایی را ارائه داد که در ادامه می‌خوانید:

 –تعریف شما از اصفهان کنونی چیست؟ ارزیابی شما از نحوه رسیدگی و پیگیری مشکلات این استان چیست؟ آیا در مجلس و دولت جدید گام‌های محکم‌تری برای رفع آن‌ها برداشته خواهد شد؟

 حقیقتاً رسیدگی به مشکلات اصفهان در ادوار مختلف آن طور که باید نبوده و به نظرم اگر با همان اراده قبل دنبال مسائل باشیم، چندان اتفاق خاصی رخ نخواهد داد. متأسفانه از دهه‌های گذشته تا کنون، اصفهان را به کارگاهی آلوده و غیرقابل‌سکونت تبدیل کرده‌اند، درحالی‌که اصفهان از شهرهای زیبای نه‌تنها ایران بلکه جهان بوده است. یعنی وجود ۸ هزار کارخانه در اصفهان، هم هوای شهر و شهرستان‌هایش را به‌هم‌ریخته و هم آب را با کمبود مواجه کرده و باعث فرونشست‌های خطرناک در گوشه‌گوشه این منطقه تاریخی شده است. علاوه بر این، بافت سیاسی – اجتماعی – فرهنگی و تاریخی اصفهان نیز در معرض نابودی ناشی از همین ۸ هزار کارخانه است. چراکه مردم از سراسر ایران کَندَند و آمدند به اصفهان و شهرهای بیش از ۱۰۰ هزارنفراقماری به وجود آمد. در حال حاضر گاز و برق و آب اصفهان به دلیل جمعیت بیش از حدی که دارد با مشکلات جدی مواجه شده است. وقتی همه کارها و کارخانه‌ها را آوردند اصفهان، نتیجه‌اش این شد که الان ۵ میلیون و نیم جمعیت اصفهان است با این حجم از معضلات گوناگون، درحالی‌که ظرفیت اصفهان این اندازه از جمعیت نیست. در بعضی از شهرستان‌ها مثل فریدن، به دلیل دفن مواد آلاینده، پیاز و سیب‌زمینی که تنها دسترنج مردم است خراب می‌شود و دور ریخته می‌شود. این انصاف نیست، متأسفانه مدیران اصفهان در تقسیم ثروت و قدرت و مالکیت، عدالت را رعایت نمی‌کنند.

–آیا انتقال آب از خلیج‌فارس می‌تواند معضلات ناشی از خشکسالی و خشکی زاینده‌رود را حل کند؟

 آن ۲۰۰ میلیون مترمکعبی که قرار است به اصفهان برسد برای صنعت است و نه شرب مردم. باید کارخانه‌هایی که مصرف آب زیادی دارند و سالیانه میلیون میلیون مترمکعب آب را می‌بلعد، به کنا ردریا منتقل کنند. منظورم این است که حداقل اگر می‌خواهند طرح توسعه جدیدی داشته باشند و کارخانه جدیدی راه‌اندازی کنند، در کناردریا تأسیس شود نه اصفهان. مسئولان استان نباید برای تأسیس کارخانه‌های جدید در اصفهان مجوز بدهند. تا زمانی که اصفهان مسئولان متعهد و دلسوز واقعی نداشته باشد، نمی‌توان به زنده شدن اصفهان امیدوار بود. متأسفانه اصفهان دیگر زیبا نیست؛ بلکه یک کارخانه‌ای آلوده است، این شهر را برخی از همین مدیران ناکارآمد به این روز انداختند.