استاندارد ، علامتی بی کیفیت اما با کمیت!

به مناسبت روز جهانی استاندراد؛
استاندارد ، علامتی بی کیفیت اما با کمیت!

اما آیا مشکلات اقتصادی در جامعه اجازه می دهد همه اقشار جامعه به کیفیت محصولات مصرفی خود بیاندیشند؟ به راستی ایرانیان و مخصوصا قشر آسیب پذیر چگونه باید کیفیت را در حد مطلوب و مناسب آن در زندگی خود داشته باشند؟ مگر مشکلات اقتصادی اجازه می دهد مردم به کیفیت کالا های ضروری خود فکر کنند؟ وقتی خانواده ای توان خرید همان میوه معمولی را ندارد می تواند به محصولات ارگانیک فکر کند؟ در ایران شاید یکی از راه های شناخت محصول و تایید کیفیت آن داشتن استاندارد باشد. استاندارد و استاندارد کردن، از پایه های علم و فن آوری است که در پیشرفت صنعت و اقتصاد نقشی بسزا دارد. بسیاری چنین می پندارند که استاندارد فقط برای حفظ منافع مصرف کننده است. البته این نظر درستی است و استاندارد به نیازهای فردی و اقتصادی مصرف کنندگان توجه دارد، ولی استواری نظام صنعت و فن آوری نیز از اهداف استاندارد به شمار می آید. می توان گفت سود حاصل از رعایت استاندارد، برای تولیدکنندگان بیش از مصرف کنندگان است. اما متاسفانه مدتی است که علامت استاندارد در ایران اعتماد خود را از دست داده است و مصرف کنندگان به صرف اینکه محصولی استاندارد دارد یا نه خرید های خود را انتخاب نمی کنند. این جریان دو علت عمده می تواند داشته باشد . اول اینکه برخی ازمحصولاتی که، از سوی موسسه استاندارد ایران تاییدیه می گیرند از کیفیت مناسب برخوردار نیستند و دوم اینکه هر محصولی که در بازار است بر روی بسته بندی خود علامت استاندارد دارد حال آنکه امکان دارد آن محصول برای گرفتن مجوز استاندارد هیچ تلاشی نکرده باشد اما نظارتی بر محصولات وجود ندارد که مشخص کند آیا این استاندارد واقعی است یا خیر؟ البته این صحبت ها راجع به تمام کالاهای موجود در بازار نیست اما همان درصد کم توانسته موجی از بی اعتمادی مردم را نسبت به علامت استاندارد ایجاد کند.
هر کشور در حال توسعه که افزایش و بهبود ظرافت صنعتی را در راس برنامه های خود قرار داده باشد،درمی یابد که استاندارد کردنِ شاخص های تولید و خدمات و همچنین سنجش و کنترل کیفیت محصولات، از جمله نکات اصلی در برنامه های توسعه است. از این رو، هر چه استانداردسازی توسعه یابد و تعهد به رعایت استانداردها بیشتر شود، از پیشرفت و تعالی جامعه خبر می دهد. تعریف استاندارد در همه فعالیت های فردی و اجتماعی و التزام به رعایت آنها در جامعه، نه تنها موجب افزایش هزینه در مقیاس ملی نمی شود، بلکه از بسیاری از هزینه ها و ضایعات و مرگ ومیرها جلوگیری می کند. از سال ۱۹۷۰، چهاردهم اکتبر برابر با ۲۲ مهر به نام روز جهانی استاندارد تعیین و نامگذاری شد.ایران نیز از سال ۱۳۴۳، به عضویت این سازمان در آمد. موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران وظیفه تدوین استاندارد ملی در بخش های کشاورزی، صنعت، معدن، ارتباطات، مواد غذایی و … را بر عهده دارد .موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، تنها سازمان ایرانی است که بر اساس قانون می تواند استاندارد رسمی فرآورده ها را تعیین و تدوین و اجرای آنها را با کسب موافقت شورای عالی استاندارد، اجباری اعلام کند. پس به نظر می رسد تیمی برای پشتیبانی و نظارت این موسسه لازم است تا بتواند به خوبی محصولاتی که از موسسه استاندارد تاییدیه می گیرند را رصد کند و هر زمان خللی در کیفیت آنها ایجاد شد موسسه استاندارد نشان خود را از محصول مورد نظر سلب کند. شاید اینگونه اندکی از عدم اعتماد مردم کاسته شود.