عافیت باشد!

ایرانیان از دیر باز به سلامتی جسمی خود اهمیت می داده اند و همواره می کوشیده اند که با فعالیت های بدنی مناسب ، جسمی سالم و متعادل داشته باشند.در یکی از کتاب های باستانی آمده است: «ورزش در ایران باستان، با هدف سلامت، شادابی و آماده بودن برای دفاع از وطن پا گرفت و هدف اصلی آن، تربیت جوانان بود. تیراندازی، کوه نوردی، شمشیرزنی، دو، اسب دوانی، شترسواری، ارابه رانی، مشت زنی، شنا و کشتی، در این مرز و بوم رواج داشت.

به بهانه روز تربیت بدنی و ورزش؛
عافیت باشد!

فرزانه مستاجران
پارسیان، شکار و شکارگاه را آموزشگاه حقیقی جنگ می پنداشتند و جوانان پارسی در شکار، سحرخیزی، بردباری در راه رفتن و دوندگی و تیراندازی، آمادگی روحی و چابکی را فرامی گرفتند.» امروز نیز مردم کشورمان فارغ از مشکلات اقتصادی موجود همواره سعی بر این دارند که با ورزش کردن روحیه خود و جسمشان را نیرومند سازند. به همین دلیل در تقویم جمهوری اسلامی ایران روزی به نام تربیت بدنی و ورزش ثبت شده است. ۲۶ مهر ماه هر ساله به مناسبت روز تربیت بدنی مراسمات فراوانی گرفته می شود اما آیا همه افراد جامعه به راحتی می توانند ورزش کنند؟ آیا امکانات ورزشی در همه کشور به صورت متعادل پراکنده شده است؟ و آیا هنوز هدف از ورزش پهلوان شدن است یا اهداف ورزشکاران نیز تغییر کرده است؟
ورزش علاوه برآثار فردی برای ورزشکاران می تواند آثار اجتماعی فراوانی نیز داشته باشد.
جامعه سالم بار اقتصادی بسیار کمتری نسبت به جامعه بیمار دارد. از قدیم گفته اند عقل سالم در بدن سالم، و مسلما افراد سالم در جامعه بیشتر می توانند فعالیت های مثبت داشته باشند تا افرادی که هر روز درگیر بیماری های شهری چون دیابت و فشار خون و… هستند.
همچنین ورزش مایه پرهیز از بیکاری، مبارزه با کسالت و تنبلی، افزایش توانایی های جسمی و روحی، شجاعت، سلامت جسمانی و فکری و نیز وسیله ای برای جمع گرایی و اجتماعی شدن است.
از این رو از گذشته جوانان ایرانی به ورزش کردن توصیه شده اند و در بین کشور های آسیایی جزو نیرومند ترین افراد شمرده می شدند.
اما در بین ورزشکاران حال حاضر هستند ورزشکار نماهایی که می خواهند یک شبه ره صد ساله را طی کنند و به یک ورزشکار تنومند با اندامی عضلانی تبدیل شوند .
به همین دلیل مصرف قرص ها و داروهای هورمونی چند سالی است در کشور به خصوص میان جوانان و نوجوانان افزایش یافته است.
اما در همین ابتدای کلام باید این واقعیت را گفت که ورزش نکردن به مراتب خطر کمتری از ورزش کردن با مصرف هورمون و مکمل های سرشار از ناخالصی دارد.
آکنه، ریزش مو، کاهش رشد طولی استخوان ها و عریض شدن استخوان ها، عقیمی در مردان و نازایی در زنان، ناتوانی جنسی، کم کاری و کوچک شدن غدد تناسلی در مردان، بزرگی پستان ها در مردان، افسردگی، پرخاشگری، سکته قلبی و مغزی، خونریزی داخلی، نارسایی کبد، کلیه و قلب، دیابت، ازدیاد یا کاهش فشارخون، تنگی نفس، زخم معده، پوکی استخوان، تشنج، شوک، کما و مرگ زودرس از عوارض خطرناک مصرف این داروهاست.
حال انتخاب با شماست ورزشی را انتخاب می کنید که به مرور زمان به سلامتی و قدرت شما بیفزاید و از لحاظ روحی شما را سرشار از انرژی کند تا آماده فعالیت های روزانه و پیشرفت روز افزون در امور خود باشد و یا روشی که شما را به کام بیماری و یا مرگ بکشاند؟
ورزش، همان طور که بر جسم آدمی تاثیر می گذارد، بر روح و روان او هم تاثیر دارد. یکی از نتایج مفید ورزش بر روی شخصیت افراد، افزایش اعتماد به نفس است.
ورزشکاران موفق، خود ساخته بوده و در برابر مشکلات، مقاوم تر هستند. امام علی (ع) فرموده اند: «زیباترین لباس آدمی عافیت است»
پس چگونه می توانید به بهانه اینکه لباس هایتان به تنتان زیبا باشند سلامت و عافیت را از تن خود دور کنید!؟