زمین سبز، زندگی پاک

جان مک مونل در دهه شصت میلادی ، ۲۲ آوریل یا همان ۲ اردیبهشت را به نام زمین پاک خواند تا به همگان بگوید اگر این زمین پاکی خود را از دست دهد همه جهان به مشکل برخواهد خورد و چه بسا دیری نپاید که از حرکت بایستد. آلودگی محیط زیست، آلاینده‌های مختلف صوتی، زباله، آب و خاک و همه و همه، تهدیدی برای سلامت   زمین  است که به تهدیدی برای بشریت تبدیل شده است. هرچند درصد بسیار زیادی از مردم جهان در صحبت های خود حامی محیط زیست هستند اما چگونه  می توان  محیط زیست را دوست داشت در حالی که  حرمت خاکی را که برای  ادامه حیات  به آن نیازمند هستیم را  پاس نداریم. برای بدست آوردن  مقدار غذای بیشتر  با استفاده از کودهای  شمیایی خاک حاصلخیز  را از بین می بریم. وقتی به طبیعت و قوانین آن احترام نگذاریم نتایجی را خواهیم دید که دوست نداریم. خاک ها مناطق  جنگلی آب را در خود نگه می دارد.

طبق  بررسی های انجام شده  یک لیتر  آب در جنگل های  پهن برگ  مدت ۷ دقیقه  طول می کشد  جذب خاک شود  ودر جنگل های  سوزنی برگ  ۶ دقیقه  ودر زمین های  عریان وبدون پوشش گیاهی  چهار ساعت  طول می کشد  وبا تخریب  جنگل ها ومراتع  باعث  بروز  سیل های ویران گر می شویم. در سال  ۱۳۲۰وسعت جنگل های  شمال ۳۴۰۰۰۰۰ میلیون هکتار بوده  ودر حال حاضر  کمتر از ۱۸۰۰۰۰۰ میلیون هکتار  است.

هم اکنون بیشتر مردم کشورمان به نوعی در گیر سیل نوروزی و عواقب آن هستند در حالی که علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.

اگر در سال های گذشته با بی توجهی و بی تدبیری پوشش گیاهی کشور را نابود نمی کردیم اکنون گرفتار چنین خسارتی نمی شدیم. هرچند در سیل اخیر خسارات زیادی به مردم کشور ما وارد شد اما مسلما این اولین سیلی نبوده که در کشور رخ داده و آخرین هم نخواهد بود. پس اکنون به فکر سال های آینده باشیم  و از پوشش خاک محافطت کنیم.

 احترام به قوانین محیط زیست باعث خواهد شد خود و نسل های بعد از ما در آرامش بیشتری زندگی کنیم. در خصوص حفظ بیشتر پاکی زمین جامعه نیازمند  فرهنگ‌سازی و تغییر نگرش‌ها در حفظ محیط زیست و کاهش زباله است و در این بین باید آحاد مردم و به خصوص رسانه ها تلاش بیشتری بکنند. کما اینکه حلقه مفقودی این جریان مسئولین هستند. زیرا وضع قوانین مناسب در این راستا و برخورد قاطع با مجرمان محیط زیست است که می تواند خط قرمزی باشد برای همگان تا بیشتر به مسئله محیط زیست و حفظ آن بیاندیشند و در راستای آن تلاش کنند. اما متاسفانه هنوز  بعد از گذشت ۳۵۰ سال از نخستین اقدامات جهانی برای مقابله با نابودی طبیعت و نیز بیش از ۴۰ سال از جنبش مدرن و جهانی حفاظت از محیط‌زیست، زوال میراث طبیعی ایرانیان در اولویت دولت نیست. که مصداق بارز این بی توجهی ها را می توان در سیل اخیر مشاهده کرد. هم چنین بروز پدیده‌های نظیر کم‌آبی و خشکیدگی، گردو غبار (به خصوص با منشا محلی)، از دست رفتن دریاچه‌ها، تالاب‌ها و زیستگاه‌های خشکی،‌ آلودگی مفرط رودخانه‌ها و نیز آلودگی هوای شهرها مشاهده از دیگر شواهد این ماجرا است. جالب اینجاست که در این مورد مردم نیز دست به دست دولت داده اند و به نابودی محیط زیست خود برای به دست آوردن منفعت های شخصی تلاش می کنند.زمین ما نیازمند همیاری بیشتر مردم و مسئولین است.

 امروز فرصتی است برای شروع این ماجرا….

کوثر بابایی