ادبیات ایرانی دچار خدشه نخواهد شد….

فرزانه مستاجران

ایرانیان از گذشته با شعر و ادبیات ارتباط نا گسستنی یافته اند. البته گفته می شود شعر پارسی پس از ورود اسلام به ایران پیشرفت شایانی نموده است اما قبل از اسلام هم ایرانیان در شعر سرایی ید طولایی داشته و شاید همین ریشه ها در ذوق هنری توانست بعد از اسلام به بار بنشیند. پیش از ورود اسلام به ایران شعرسرایی یا چامه‌سرایی رواج داشته‌است، هرچند امروزه تنها بخش کمی از آن به دست ما رسیده‌است. موسیقی اصیل ایرانی همواره با شعر فارسی هم‌آهنگ بوده‌است. از موسیقی‌دانان برجستهٔ دوران ساسانیان می‌توان به باربد، بامشاد، رامتین، سرکش و نکیسا اشاره کرد. اما ورود اسلام و اتفاقات آن دوران توانست شعر و ادبیات فارسی را دگرگون کند. کدام شاعری را میشناسید که با طبع لطیفش داستان وقایعی چون غدیر، قربان یا مبعث و عاشورا را بشنود و از ته دل نخواهد برای این وقایع شعری بسراید؟!

یکی از حوادثی که به شدت بر روی مضامین اشعار ایرانی توانست تاثیر گذار باشد محرم و حادثه عاشوراست .حادثه عاشورا و امام حسین (ع) تأثیر عمیقی بر ادبیات فارسی گذاشته است و شاعران در طول قرن‌ها اشعار فراوانی درباره آن حضرت و وقایع کربلا سروده‌اند.

امروز به دلیل سالروز وفات شهریار ، روز شعر و ادب فارسی نام گرفته است. سید محمدحسین بهجت تبریزی (زاده ۱۲۸۵ – درگذشته ۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده است. شهریار، شعر را هنرمندانه به خدمت گرفته بود تا مذهب، ملت و میهن خود را به جهانیان معرفی کند. هرچند شعر علی ای همای رحمت شهریار جز معروف ترین اشعار وی است اما شهریار از شاعرانی بود که کربلا در اشعارش هویدا بود.

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم “شهریار”

کاندرین گوشه عزائی بی ریا دارد حسین

باید  بپذیریم که شعر و ادبیات هر قوم یا مکتب و آیین، آیینه افکار و باورها و گرایش های آن است، درباره «شعر شیعی» نیز می توان گفت که نماد تفکّر و اعتقادات و فرهنگ مکتبی شیعه در آیینه ادبیات آیینی شاعران ولایی و شیعی متجلّی است. زیرا این باورها و افکار به واسطه اسلام در آنها شکل گرفته و چه بسا شاعرانی که اسم اسلام را یدک میکشند اما به دلیل نداشتن افکار ایرانی،اسلامی و عجین شدن با فرهنگ  غرب اشعاری میسرایند که تنها به مذاق غرب گرایان خوش می آید. البته این روزها به دلیل گسترش افکار غربی در جامعه تعجبی ندارد که چنین ابیات مبتذلی به جای ابیات حضرت حافظ و شهریار بنشیند! ورود ابتذال به اشعار مدرن فارسی یکی از شکایت هایی است  که برخی از مخاطبان شعر این روزها از آن یاد میکنند. البته شاید جریانی که ما از آن به عنوان ابتذال نام میبریم به نظر خیلی از مخاطبان جوان این روز ها ابتذال شناخته نشود اما کارشناسان شعر ایرانی به جریان ورود ابتذال به اشعار فارسی در ده های اخیر اذعان دارند. البته اگر به تاریخچه ادبیات ایرانی نگاهی بیندازیم متوجه اشعار «سوزنی‌سمرقندی»  نیز میشویم  که از اشعار او به عنوان هزلیات نام برده اند و شاید ما هم نباید زیاد نگران اشعار امروزی با مزامین سخیف و جنسی باشیم زیرا تاریخ و ادبیات ایرانی آنچنان قوی است که تعدادی شعر اینگونه نمی تواند خدشه ای به ادبیات ایرانی وارد کند کما اینکه اکنون هم کم نیستند شاعران معاصری حق مطلب را به خوبی ادا کرده و با سرودن ابیات شایسته از فرهنگ ادبیات ایرانی دفاع می کنند. این روز بر تمامی این شاعران حق جو گرامی باد.